30 +
Kişilər karyeranın, qadınlarsa əldən getmiş sevginin peşmanlığnı çəkər

Mənim atam ad günlərini keçirməyi çox sevir. 60 illik yubileyin miqyası onu o qədər razı salır ki, qohumlara növbəti 10 ildə 60 illik yubileyi davam etdirəcəyini elan etdi. 70 illik yubiley öz adıyla adlandırıldı və sonrakılar yenə də 70 iliyin proyeksiyası kimi davam etdirildi. Biz atıq 4 ildir ki, atama 70 illik yubiley düzənləyirik. Əslində çoxumuz bizi razı salan müəyyən yaşda oturuşub qalmağı istəyirik. Kişilər və qadınlar təxminən 30 yaşı həddində qəribə də olsa razılığı gəlirlər. Yəni 30 yaş elə zamandı ki, hələ ki, cavansan, amma artıq ağıllanmısan və həyatın həqiqi dəyərini verə bilirsən.
30 yaşın həqiqi dəyərini onu adlamışlar daha yaxşı anlar. Ona görə də bu həyatın mənası barədə sualları əlamətdar dövrü arxada qoyunlardan soruşarlar. Görəsən 30 yaşı keçmiş insan nəyə görə təssüf hissi keçirər, niyə dəyişdirərdi? Yaşadığın illər artdıqca elə bil ki, təssüf hissləri, peşmançılıq da artır. Rahatlıq, özündən razılıq hissləri nadir halda keçirilir. Bizim kimi özünə, üstəlik başqalarına da sual verən alimlər deyir ki, əslində bu belə deyil. Özündən narazılıq, keçmişə görə peşmanlıq hissləri orta yaşın xasiyyətidir. Yaşın üstünə yaş gəldikcə, insanın həyat təcrübəsi artdıqca nəinki özünün, başqalarının da səhvini xəncəl-qılıncla sərt qarşılamır. Yaşlılar cavanlıq səhvlərini nisbətən sakit və başa düşərək qarşılayrlar. Yəni ki, çətini orta yaşı adlamaqdı. Ondan sonra rahatlıq, razılıq və yəqin ki, xatirələr dövrü gələcək.
Görəsən xatirələr dövründə insan nəyə görə peşmanlıq çəkə bilər? Küçələrə düşüb sorğu aparmaqdansa alimlərin aldığı nəticələrə arxalanmaq daha məqsədə uyğun olar. Aparılan sorğular deyir ki, 30-u adlamış kişilərin 34 faizi karyera qurmaq imkanını buraxdığından peşmandır. Yəni kişi üçün karyera hər şeydən önəmlidir və sorğularda ən başda duran səbəblərdən biridir. Qadınların cəmi 27 faizi karyerasına görə narahatdı. Amma qadınların içini yeyən bir səbəb də var ki, qalanlarını kölgədə qoyur. Qadınların 44 faizi əldən verilmiş sevgi barədə peşmandır. Sözarası deyək ki, kişilərin cəmi 19 faizi ürəyiyumşaqdır və sevgi barədə düşünməyə macal tapır.
Bu peşmanlıq məqamında ən qəribəsi odur ki, biz atmadığımız, cəsarət etmədiyimiz barədə düşünürük, nakam arzuların ürəyimizdə buraxdığı izləri əzizləyirik. Amma əksəriyyəti elədiyi, amma sonradan səhv qiymətləndirilmiş addımının peşmanlığını çəkməyi sevmir. Psixoloqlar deyir ki, 30 + yaşı kateqoriyasının adamlarının əldən buraxdığı imkanlar, sevgi və sair nakam arzıları onun sonrakı həyatında özünə verdiyi dəyərdə əsas rol oynayır. Bunu hələ ki, 30 – yaşında olanlar qulağında sırğa eləsə yaxşı olar.
Hər şeyin öz zaman var deyən atalar nədənsə demir ki, əsil sevgi də 40-dan sonra gəlir. Elə bil ki, azərbaycanlıların 40-dan sonra sevməyə yolları bağlanıb. Əlbbəttə, bu yaşacan adamın evi, ailəsi, nəsil qarşısında daşınmaz ağır qayğıları, ağır məişət yükü olur. Çünki 40 yaşlı qadın (eləcə də kişi) bilir ki, sevgini sübut eləməzlər, sübut eləməyə ehtiyac varsa bu artıq sevgi deyil. 40-dan sonra sevən adam sevgisini müəyyən qism heceyrələriylə deyil bədənin hər hüceyrəsiylə duyur. Bu yeni mərhələdi və komplekslər səni narahat etmir. Bioloji saat sonun yaxında olmasını desə də insan özünü başqa cür aparır.
Deyən lazım, əgər karyera əldən gedibsə onun fikrini çəkməyin yeri varmı?. Ya da güzgü hər gün qırışlarının sayı barədə gün-gündən artan yanar xəbərlər verirsə sevgidən nə danışasan? Bəli, bu belədi. Amma imkanını reallaşdırmamış kişiyə və qocalmaqda olan qadına siz heç nəyi sübut edə bilməzsiz…