|
|
Qurama
üslubunda məntiqsiz köşə
Yaddaşın dolanbaclarında ilişib qalmış kadrlar
Siz yaşamaqdan
o qədər qorxursuz ki,
əsil mahiyyətinizi təhlükəsizliyinizə qurban verə bilirsiniz…
Çox etibarlı
mənbədən
Huşsuzluğa düçar
olmuş yaddaşımın lobirintində ilişmiş bu cümlənin müəllifini axtarmağa
vaxt sərf eləməyəcəm. Onsuz da bayırda yağış yağanda fikirləri toplayıb
yazmaq çətinləşir. Elə bil damlalar içinə düşüb axmaq fikirləri yuyub
aparır. Yerdə qalanını məntiqi zəncirə toplamaq bəzən mənasız zülmə bənzəyir.
Mazoxist deyiləm ki, özümə bu qədər əzab verəm. «Qadında məntiqə bir bax»
deyib köşələrimi tərifləyənlərin nəzərinə: bu günki yazım məntiqdən çox
kənar bir şey olacaq, yəqin. Bir növ qurama üslubunda. Yəni, rəngbərəng
parçaları bir-birinə «tikib» qırmızının yaşılın yanında durmasından ləzzət
alacam, vəssalam… Deyirlər, qırmızı yaşıla uyuşmur, elə?.. Bunun da öz
ləzzəti varmış.
…nağılların tərbiyəvi əhəmiyyəti barədə
Nağıllara da bir o qədər də inanmayın. Məsələn, «Düyməcik» nağılını götürək.
Gözünü dünyaya təzəcə açan kimi onu ərə vermək istəyirlər(?!). Eybəcər
qurbağa qızı anasının əlindən alıb qaçırandan sonra heç kim qızın anasını
yada salmır. O isə uşaq ümidiylə toxumu alıb gətirmişdi, torpağa salıb
vaxtaşırı sulamışdı ki, görüm nə çıxacaq. Sonra çiçəyin içindən çıxan
Düyməcik özü də bütün nağıl boyu anasını heç bir cümləylə də yad eləmir.
Üstəlik kimliyini də unudub az qala böcəyə ərə də gedəcəkmiş. «Baxın,
onun hətta beli də var!» deyib onu ələ salan soxulcanlar olmasaydı. İndi
gəl bundan sonra uşağına nağıl oxu…
…şəhər camaatı barədə
Küçədə durmuşam. Gözlədiyim adam var. Yanımda avtomobillər sıralanıb,
hər yerdə olduğu kimi. Asfaltın üstündə göllənmiş çirkab suyunun üstü
benzinin yaratdığı rəngbərəng, avanqard rəssamın rəsmlərindəki kimi bir-birinə
sarılmış rənglərin oyununu nümayiş eləyir. Sərçə uçub gəldi. Tələsik bu
sudan içib yenə də uçub getdi. Nəfəsim darıxdı, dərindən nəfəs alıb havanı
içimə çəkdim. Necə də bizə oxşayır. Aza qane olan, sadə və tələbsiz bir
quş…Görəsən gölməçədə su da vardı? Bəs, mənim udduğum havada necə, hava
vardı?
… qorxu barədə
Bayrama möhkəm hazırlaşırıq. Gecə-cündüz Şaxta Baba haqqında mahnı oxuyuruq
ki, uşaq orijinalı görəndə hürkub qışqırmasın. Deyirik, hədiyyə də olacaq,
balası, bir az döz, heç olmasa hədiyyə xətrinə. Axı, uşaq ağsaqqal babanı
harda görməliymiş. Kişilərimiz o yaşa, o rəngə qədər salamat qalır ki?
İtirməyə öyrəncəliyik. Deyirlər, kişilər sap yumağı kimidir. Tullasan,
yerə atsan əldən çıxacaq, açılıb gedəcək. Əlinə alsan yenidən yumağa dönəcək.
Əsas məsələ yumağın bir ucunu itirməyəsən, özü əldən çıxsa da…
…prioritetlər barədə
Kompüterlər həyatımıza elə soxulub ki, özümüzə deyəsən, vaxt qalmır. Zəhrimar
da elə sürətlə yenilənir ki, dünən aldığın bu gün kəm-köhnəyə çevrilir.
Redaksiyanın mətbəxində söhbətlərin də mövzusunu kompüter əlimizdən alıb:
filan model, filan cür yaddaş, filan cür sürət, bir bax ha!!! Arzularımıza
da sürət veriblər elə bil. Əlinə pul keçən kimi kosmetikaya, bijuteriyaya,
xırdavata (ondan artığına imkan çatdırmaq olur ki?) xərcləyən bir adam,
indi kompüterimin sürətini, yaddaşını artırmaq barədə düşünürəm (!?).
Hə, bir də printerə kartric almaq lazımdı, qurtarıb…
…ömür gün barədə
Yağışlı bir gündü. İşə getmək lazımdı. Çətirimi əlimə alıb həyata atılmağa
cəhd edirəm. Bəlkə bir az gözləyim? Yağış kəsər, sonra tərpənərəm. Pəncərədən
baxmaq ləzzət eləyir. Qəribədi, küçədəki futbol oynayan uşaqların heç
nə vecinə deyil. Yamyaş olsalar da gölməçələri veclərinə almırlar. Şappıldadıb
keçir, bir-birini bulaşdırsalar da, böyüklər kimi deyinmirlər. Axı, mən
də bir vaxt yağışı sevirdim. Yaş olmaq ümidiylə dərsdən də qaçmışdım deyəsən!?
İndi çətirsiz bayır çıxmağa ürək eləmirəm…
|
|
