|
Günəşi
öldürənlər
Misir mifologiyasının, daha doğrusu dünyagörüşünün əsasını bir fikir təşkil
edir: İlkin materianı hərəkətə gətirən Amon Allahının ruhu ilkin materiyanı
yerdəki inkişafa uyğun inkişaf etdirərək Atum allahını yaratdı. Misirlilərin
inamında üç allah, Amon, Ra, Pta bütün allahlar mənasındadır. Misirin
ilk faraonunun ruhu öləndən sonra günəş diski ilə birləşmiş və bundan
göydə ruhlar dünyası yaranmışdır. Ona görə də indi insanlar öləndən sonra
heyvanların ruhu kimi təbiətdə ərimir və cənnət, ya da cəhənnəm seçiminə
layiq görülür.
Müasir insan üçün bu fərziyyə absurd, bəlkə də mənasız söz yığımıdır.
Necə yəni yer üstündə bizim kimi gəzən, torpağın nemətlərindən yeyib dolanan
adi insan o qədər qüdrətli olarmış ki, günəş diski ilə birləşə bilsin?!
Axı biz bilirik ki, günəşdə neçə minlərlə tempratur istilik var. Günəş
bizə bir balaca isinişən, yaxınlaşan kimi hər şeyi yandırıb külə döndərir.
Bəlkə bunu misirlilər də bilirmiş. Amma o boyda sivilizasiya tamamilə
absurd dünyagörüşünün üzərində uzun müddət dayana bilməzdi. Deməli burada
nəsə, diqqətəlayiq bir fikir var ki, müasir insanın gözündən qaçır.
Yer üzündə olan bütün dinlər günəş dinləridir. Minilliklər əvvəldən tutmuş
bu günədək yaranan bütün simvollar günəş simvollarıdır. Bəzən ay simvollarına
da rast gəlinir. Mifologiyaya görə Ay da Günəşin o biri üzüdür. Yer üzünün
bütün yazıları, əlifbalardan tutmuş təbii vəziyyətdə yarananlar hamısı
Günəşə məxsusdur. Bu da təbiidir, Günəş bir neçə günlük sönsə yer üzündə
həyat dayanar. Nəinki insan, bütün canlılar da məhv olar. İbtidai insan
nədi, lap müasir insanın da günəşi vəsf eləməkdən başqa çarəsi yoxdu.
Amma biz bilirik ki, yerdəki proseslərin başında duran Günəş Allah deyil.
Günəşə təzim etdin, ya etmədin bunun Kainat üçün bir qəpiklik mənası yoxdur.
Biz Allahımızı tanıyırıq.
Amma alimlər son vaxtlar günəş barədə yeni, inqilabi fikirlər səsləndirir.
Fərziyyələrdən biri deyir ki, Günəşin içindən başqa ölçülü dünyalara keçirən
yol var. Hətta deyirlər ki, Yerə təşrif buyuran naməlum uçan obyektlər
bu dəhlizdən istifadə edərək dünyamıza bir göz qırpımında uçub gələ bilir.
Amma yenə də müasir insan üçün Günəşə lap min kilometrlərlə yaxınlaşmaq
fikri əlçatmazdır.
Hər canlının öz günəşi var. Atomun nüvəsi ətrafında fırlanan elektron,
neytron və sair hissəcikləri saxlayır. Ətrafımızdakı bütün kamil yaranmışlar
vahid model üzərində qurulmuş, sanki vahid layihə əsasında inşa edilmişdir.
Qadının bətnindəki yumurtahüceyrə miqyası çıxmaq şərtilə eynilə Günəşə
bənzəyir. İnternetdə Günəşin kiçildilmiş və yumurtahüceyrənin böyüdülmüş
şəklini yar-yana qoyanda onları bir-birində ayırmaq olmur. Vaxtaşırı ölüb
sonra yenidən dirilən və yeni həyat yaratmaq üçün kişi toxumunun yolunu
gözləyən yumurtahüceyrə kimi bəlkə göyün də mayası ona yaxınlaşa biləcək
insanın həsrətindədir? Alimlərin hesablamalarına görə spermatazoid və
yumurtuhüceyrənin ölçüsü elə təxminən Günəş və insanın ölçüsünün nisbətindədir.
Kişi toxumu spermatazoidlər bədəndə formalaşmağa başlayan kimi öz funksiyalarını
icrasına girişir. Şərait olan kimi yerli günəş uğrunda marafon qaçışı
başlayır. Onlara kimsə gedəcəyi marşrutu vermir, istiqamət göstərmir,
arabir könlünü alıb məqsədinin yaxında olduğunu deyəni də olmur. Elə bil
ki, onlar anadangəlmə bilirlər ki, nə etməlidirlər və hara can atmalıdırlar.
Bəs niyə insan «Mən kiməm?!» və «Nə etməliyəm?!» sualı qarşısında daima
aciz qalır? Axı yer üzünün bütün canlılarının mahiyyəti kamil layihə əsasındadır.
Ona görə də kimsəyə nə etməlisən, hara can atmalısan kimi məsləhətlər
vermək artıqdır. Əgər spermotozoid öz məqsədinə çatacaq dərəcədə deyil
və acizdirsə o, yarı yolda məhv olur. Kimsə onun yasını saxlamır, cümə
axşamlarını, 40-nı vermir, göz yaşı da tökmür. Bunu bilən bir damcıda
milyonlar qədərində olan balaca, potensial adamcıqlar yeni həyat yaratmaq
eşqindən qovrulur, irəli atılır. Əgər o, irəli getmək əvəzinə bir-birinə
sığınıb «Mən qorxuram!» desə heç nə alınmayacaq. O, yaradacağı uşağın
nə qədər kamil və möhtəşəm olduğunu da bilə bilməz.
Biz bilirik ki, spermatozoid yumurtahüceyrəyə çatıb onu mayalandırdıqdan
sonra nə boyda yeni, gözəl bir dünya, yeni insan yaranır. Sonra bu dünya
böyüyüb vaxtı çatanda özü ya hər ay öz günəşini doğuracaq, ya da hər istəyəndə
günəşi dünyalara çevirən zirək hissəciklər qoşununu işə sala biləcək.
Bəzən iki dünya qovuşub yenisini yaratmağa başlayanda onu vaxtsız öldürürlər.
İnsanlar buna abort deyir. Dünyaları belə miqyasda götürəndə hər şey o
qədər maraqlı görünür ki! Burada depressiyaya, pisliklərə, mənasız vaxt
keçirmələrə yer qalmır. Bəlkə də misirlilərin dünya yaratmaq versiyasında
həqiqət var. Bütün dini kitablar yaradılış prosesində insanın xüsusi rolunu
vurğulayır. Məlum məsələdir, yeni dünyanı ən keyfiyyətlisi, ən layiqlisi
yaradacaq. Hara gedəcəyini bilirsənmi, ey İnsan?!
|
|
