Yaxşı Əhval Nazirliyi

Əgər sizi anlamırlar deyə əzab çəkirsizsə
toxtaya bilərsiz.
Çünki sizi anlasaydılar daha çox əzab çəkərdiz.
Klarens Darrou

Bayırda külək tüğyan eləyib zibillərimizi başımıza çıxaranda təmiz evimdə, sakitlikdə oturub yaxşı əhval-ruhiyyə haqqında yazmığım gəlir. Deyərsiz, bunun küləyə, ya zibilə nə dəxli var? Axı bilirəm ki, külək nə qədər özünü öldürsə də pəncərəmin şüşəsini sığallayıb geri çəkiləcək. Bərk gedən zibillərdən heç biri nə içimə, nə də içəriyə soxula bilməyəcək. Qəlbimi də belə qoruya bilsəydim…
Alınmır… Bunu mən dəqiq bilirəm. Çünki içəriyə plastik pəncərə –qapı qoydurmamışam. Dəlmə-deşiyi də həddindən artıq çoxdu. Hərəsi bir çarpışmadan, taleylə üzləşmədən sonra əmələ gəlib. İtirdiklərimin əvəzini tapıb yerinə qoya bilməmişəm deyən bayırda-bacaqda əsən küləklər içərimdə də əsir. Deyəcəksiz təbii… Belə də olmalıdır. Səhrada yaşamırsan, bizə dəyən sənə niyə dəyməsin ki? İstəmirsən pəncərəni bərk-bərk bağla. Bağlayardım, amma içəridə də boğanaq olsa neynərəm. Bir udum havayçün, bir qurtum sərinlikçün kimin qapısın döyərəm. Döysəm görən məni içəriyə buraxarlar? Bəlkə onlarda da darısqallıqdı. Eybi yox, içərisi genişlik olanı tapsam qapısın döyərəm. Tapacam, mütləq tapacam…
Üçüncü abzasın «enter»ini vurdum, amma hələ ki, yazdıqlarım mövzuya girişdi. Yaxşı əhval-ruhiyyəyə yanaşmağın tərzini itirmişəm, yəqin. Pis şeylərə də o qədər tez öyrəşirsən ki… Sifət tökməyi professionallıqla bacarıram. Avtobusda biqafıl birisinin üzünə gülsəm bilirəm ki, ən azı yarım saatlıq problemim olacaq. Ona görə ictimai yerdə qaş-qabaq tökməyin eksklüziv yollarını hər gün tətbiq eləyirəm. Təbəsümümün təsadüfən üstünə düşdüyü adama başa salanacan ki, «Sənə gülmürdüm», «Sadəcə əhvalım yaxşıdı» və heç cür anlaya bilməsə nəhayət «Əcəb eləyirəm gülürəm, olmaz bəyəm!?» deyib tədricən tonumu qaldırmalıyam. Axı, o bədbəxt necə anlasın ki, kiminsə başqasını üzünə gülməyə ehtiyacı var. Deməli, azərbaycanlı qadın öz abırlı reputasiyasını qoyumaqçün hamıya qaş-qabaq tökməlidir. Xaricdən gəzib gələnlər deyir ki, orda hamı bir-birinin üzünə gülümsəyir. Elə belə, səbəbsiz, təmənnasız… Yaxşı əhval ruhiyyəyçün indi xaricəmi gedək?
Koşənin bu yerində ədəbi terminlərlə desək qızıl mərkəzində, ya də qızıl kəsiyində mütləq kulminasiya olmalıdır. Yəni nəsə təklif eləmək, fikir demək lazımdı ki, yazarın statusuna ziyan dəyməsin. Ona görə də deyirəm bəlkə Yaxşı Əhval-ruhiyyə Nazirliyi yaradaq. Həmin nazirliyin ümdə və cari məqsədi bizim əhvalımızın keşiyində durmaq olacaq. Qorxmayın, bir dənə də havayı yeyənlər dəstəsini dolandırmağa imkanımız çatar. Ən gülərüz adamı nazir seçərdik, ya da qoyardılar, fərqi yoxdu. Əsas məsələ gülərüz olsun və hər gün ekranlarda insanlara ümid, yaxşı əhval paylasın. Çoxlu gözəl vədlər verərdi, planlar cızardı, ən vacibi isə bunları hamısını gülə-gülə edərdi. Bu nazirlik ümidsizlkdən lap əldən gedənlərçün xüsusi hazırlıqlı, silahlı dəstələr təşkil etsəydi yaxşı olardı. Omon kimi, Fövqaladə Hallar Nazirliyinin yanğınsöndürənlər dəstəsi kimi ağır hallarda mənbəni yerindəcə zərərsizləşdirməkçün hadisə yerinə desant kimi atılardı. Amma deyəsən bu dəstənin silah problemi olacaq. Ən yaxşı halda adamı güldürməkçün abırsız lətifələrlə, ağır adamlarçün Bəhlul Danəndə, ya da Molla Nəsrəddin lətifələriylə pulemyotu doldurmalı olacaqlar. Azərbaycan ədəbiyyatında sağlam yumora rast gəlmək nazirliklərdə rüşvətə əli bulaşmayan məmur axtarmaq kimi nəticəsiz bir işdi. Pis əhvala yoluxmuşlara Sabirin satirasını oxuyub sinəsinə çalın-çarpaz dağ çəkmiyəcəklər ki?
İş də ki, başdan aşır. Bu boyda xalqa ümid ver, inandır, yol göstər, gözünün yaşını sil, qarnını doyur (Ac adamı güldürmək olar?), başının sığalla, işıqlı gələcəyin ünvanını ver. Üstəlik ağlamalı mahnılarla mübarizə, dilxor eləyən verilişləri yığışdırmaq, televiziyadan axmaq ifadələri çıxarmaq, əttökən şou aləmini ələkdən keçirmək…
Hələ kadr problemini demirəm. Hər adama bu gür nazirlikdə işə götürmək olar bəyəm? Deyəsən, YƏN-də həmişə vakansiya olacaq. Bilsəm ki, məni ora layiqli bilib işə götürərlər, içərimin bütün dəlmə-deşiyini tıxayıb külək, zibil nədi, heç hənirtini də içəri buraxmaram. İşə düzəlməyə gedəndə deyərəm ki, arabir avtobusda insanların üzünə gülümsəmək təcrübəm də var. Bütün bunları deyəndə var gücümlə gülümsəyərəm. Amma qorxuram cavabında eşidəm ki, «Nə var gülürsən, aa- a- az….».