|
5
faizin hikkəsi
Qəribədi, yüz il əvvəl «Kişi necə olmalıdı?», «Qadının cəmiyyətdə rolu
nədədir?» kimi suallar baş qaldırmırdı. Çünki hamı bilirdi ki, kişi kimdi,
qadın kimdi və fərdlərin cəmiyyətdə özünü necə aparmasını kanonlaşdırmırdılar.
İndi bəs nədən bu suallar tez-tez, özü də artan xəttlə baş qaldırır? Bəyəm
insanlar cinsi məsələlərdə bu qədərmi azıblar?..
Desək ki, müasir cəmiyyətdə kişi və qadının yeri bəzən səhv düşür, yanılmarıq.
Artıq «Qadının gücü onun zəifliyindədir» ifadəsi də dəbdən düşüb və arxivə
veriləsidi. Bəxti gətirib kişi doğulanlar indi məmnuniyyətlə cinsini dəyişir
və zəif cins olmaqdan qorxmur. Gender məsələləriylə bağlı xəbərlər bəzən
adamı dərindən düşünməyə vadar edir. Əgər İspaniyada 15-16 yaşlı oğlan
məhkəmə vasitəsilə cinsini dəyişdirmək haqqı qazanırsa niyə də düşünməyək?
Yaxud İsveçdə uşağa doğulduğu cinsi boynuna qoymayan uşaq evləri yaradılır.
Elə bil ki, cinsini seçmək insanın öz haqqıymış. Orda uşaqları oğlan,
ya qız kimi adlandırmırlar. Ümumi, cinsi bildirməyən şəxsiyyət əvəzlikləriylə
çağırırlar. Bizdə bu lap söyüş kimi olardı, orda isə normadır.
Əlbəttə, bütün bunlar təbiətə və ilahi qanunlara qarşıdır. Cinsini dəyişmək
üzrə əməliyyatlar hətta Qərbin özündə də nadir hadisədir. Hətta elə də
olur ki, cinsini dəyişmiş qadın doğmuşdu. Amma əməliyyatdan sonra onun
görkəmi də kişiyə uyğun idi, saqqalı və bığı çıxırdı. Sosioloqlar deyir
ki, doğulduğu cinsdən narazı qalanlar və bunun harmonal təsdiqini tapanlar
cəmiyyətin cəmi 5 faizini təşkil edir. Tibb aləmi hələ ki, bu mövzuda
mübahisələri dayandırmayıb. Amma bu 5 faizin yaratdığı səs-küy bitib tükənmək
bilmir.
Cəmiyyət qadın və kişi hüquqlarının bərabərliyindən də danışmaqdan bezmir.
Feministlərin sevimli statistikası deyir ki, tələbələr arasında qız və
oğlanlar bərabər olsa da aspirantlar arasında azalır, namizədlər və doktorlar
arasında isə barmaqla sayılası qədər olur. Hamı da bilir niyə? Çünki vaxtı
çatan kimi normal qadın ailə qurub uşaq qayğısı çəkmək şansını ötürmək
istəmir. Uşaqlı kişilərsə karyera pilləsində ardını irəliləyir. 28 ölkədə
aparılmış sorğular göstərir ki, cinsinə görə özünü sıxılmış hiss edən
qadınların sayı hamı gözlədiyi kimi Türkiyə (orda cəmi 1 faizdən bir az
artıq adam narazıdı) kimi ölkələrdə deyil, İngiltərə (3 faiz) və İsveçdədir
(5 faiz). Ona görə də 5 faizlik azlıqda qalmışların məsələsi azlıqları
sanki çoxluğa çevirmiş. Cinsi qəribəliyini gizlətməyənlərin həqiqi sayı
İsveçdə yəqin ki, 5 faizi ötmür. Bu yerdə qalan 95 faizin həyatını problemlərlə
doldurmağa kifayət edir.
Sualın da daima 5 faizin xeyrinə qoyulması əslində 95 yaizin hüquqlarının
tapdanmasıdır. Məsələnin əsil mahiyyətini anlamaqçün təbiətə baxaq. Burda
da həmin bu 5 faiz öz yerindədi. Eyni cinsli münasibətlər də olur. Amma
bu fərdlər ardını yaşamır, nəsil verə bilməyib məhv olub gedir. Yəni ki,
aramsız nəsil artırma mexanizmində 5 faiz sapma, mutasiya bilərəkdən nəzərdə
tutulub ki, bir cins bütün dünyanı basmasın. Yəni ki, eynicinsli münasibətlər
insanın bir növ kimi sıradan çıxmasına yönəldilmiş sosial, bəlkə də təbii
prosesdir. Bu prosesdə qısa çubuq kimə düşübsə onun taleyinə acımaq olar.
Amma onlara bizim hələ formalaşmamış uşaqlarımızı yoldan azdırmağa imkan
yaratmaq olmaz. Qeyri-ənənəvi cinsi oreyentasiyalılar, ürəyinizi buz kimi
sazlayın, Avrovijen müsabiqəsində xarici həmkarlarınızı incitməyəcəyik.
Onlara küçədə gülən də olmayacaq. Amma əvəzində bizim sağlam uşaqlarımızı
rahat buraxın. Danışdıq?
Onsuz da cəmiyyətdə və ailə münasibətlərində kişi və qadın tarazlığı pozulur.
Elə bil onlar yerini dəyişməyə meylli olublar. Kişilər birinciliyi il-ildən
həvəslə verməkdən qorxmur. Qadınlarsa ailə münasibətlərinə tüpürüb uşağı
nigahdan kənar doğub böyütməyi qəbahət bilmir. Zəif kişilər artdıqca güclü
qadınlar da artır. İndi qadın uşaq qayğısını çiyninə könüllü şələsə də
üstəlik kişini ora dırmaşdırmaq istəmir. Lazım gəlsə pulu özü qazanır,
evi də saxlayır, uşağını da böyüdür. Kişi ona bəzi məqamlarda, qaranlıqda
işıldaböcəyin işığı kimi bir neçə anlıq lazım olur. Artıq tək qadın və
tənha qadın müxtəlif anlayışlara çevrilir. 100 il bundan əvvəlki atılmış,
tənha qadın obrazları müasir qadınların obrazından ciddi fərqlənir. Vəhşi
heyvanı öldürən, mağaranı o biri erkəklərdən qoruyan və evə yem daşıyan
kişi obrazı lazımsız görünür. Mağaranı polis də qoruya bilər, yemi qadın
da əldə edə bilər.
Qadınlar bəzən öz aralarında kişilərin dalıyca deyinir: kişilər gül bağışlamağı
yadırğayıblar. Çünki gül bağışlamaq artıq heç nəyi həll eləmir. Meymun
kimi eyvana dırmaşan və pəncərə altında serenada oxuyan kişi obrazı da
lazımsız olub. Bütün bunlarla belə adamların 85 faizi hələ də düşünür
ki, sevmədən evlənəndən sonra həyat yoldaşını sevə bilərsən. Bu, o qədər
də pis deyil. Yaşamaq şansımız qalır…
|
|
