Moskvadakı Beyin İnstitututu onun beynini tədqiq edir
Allah insanları
– öz xəlifəsi adlandırdığı balaca mikrokosmları özünə bənzər yaradaraq
bir sıra ilahi keyfiyyətlər verib. İnsan da Ulu Tanrının kiçicik bir bənzəri
olaraq, sözün dar mənasında yaradıcıdır. Fitrətində olan imkanları hərəkətə
gətirərək, adam elm, incəsənət sahəsində nələrsə yaradır. Amma elələri
də olur ki, birdən-birə, ixtiyarsız olaraq yaradır və bunların bəzilərini
izahlı o qədər də asan olmur.
Maya Bədəlbəyli kimdir. Bakıda yaşayır. Ara-sıra mətbuatda, xüsusilə Rusiya
qəzetlərində ondan yazılar dərc edilib. Bakıda da tanıyanlar var. Çəkdikləri
kimi, danışdıqları da qəribədir. Daha doğrusu bizimçün qəribədir. Minilliyin
sonunda yaranmış qəribəliklərin fonunda belə…
İxtisasca filoloqdur. Gəncliyindən şer yazmağa meylli olub. Dərc olunan
şerləri də var. Özü dediyi kimi texniki fənlərdən həmişə zəif olub. İndi
yazdığı fəlsəfi-dini etüdlərsə, dəqiqliyi ilə çox-çox alimləri heyrətə
salır.
Görüşmək arzumuzu adətkərdə olmadığımız bir cəmiyyətdə qarşıladı. Otaqda
hər mümkün olan yerə söykədilmiş rəsmlərə görə üzr istəyib: «Sərgiyə hazırlaşıram»
dedi.
Maya xanımın başına
gələnlərdən:
- Uşaqlıqdan əziz-xələf olub dörd qardaşın bir bacısı kimi məhəbbət atmosferində
böyümüşəm. Heç bir stress keçirməmişəm. Uşaqlıq vaxtı hər gecə səhəri
günün mənzərəsini yuxuda aydınca görürdüm. Çox vaxtda yuxuda uçurdum.
Ərə gedəndən sonra bütün bunlar bitdi. Bir növ psixi enerji seksual enerjiyə
çevrildi. Amma həssaslığım itməmişdi. Evdə kiçik qurd-quş gəzəndə yata
bilmir, onların «ayaq» səslərini eşidirdim. Tez-tez gözüm önündən gözəlliyi
təsvirə gəlməz rəngli mozaika gəlib keçirdi.
«Gəlmişəm otağına…»
1994-cü ilin 14 fevralı, səhər saat 9 idi. Hər yer qara bələnmişdi. Mədəniyyət
Nazirliyində işləyirdim. Sevindim ki, işə getmək lazım gəlmiyəcək. Evdə
heç kəs yox idi. Çarpayıya uzananda duydum ki, əllərim əsir. Elə bu vaxt
kimsə mənə dedi: «Başlandı». Əllərimin əsməsinə ayaqlarım da qoşuldu.
Amma qorxmadım, təəccüblənmədim. Həmişə gördüyüm mozaika böyüyüb otaq
boyda oldu. Qullaqlarım təyyarə motoru kimi möhkəm uğuldadı. Fırlanan
mozaika burulğan kimi məni çəkməyə başladı. Qarnımın içi, ürəyim əsirdi.
Qarnımdakı əsmə bir az yuxarı qalxdı, ürəyimdəki isə aşağı düşdü. Qəflətən
ah çəkdim və ortadan nəsə çıxdı. Mən yox oldum. Gördüm ki, ayrı yerdəyəm.
Orada gördüyüm rəngi də təsvir edə bilmirəm. Ultramarin (tünd göy) kimi
rəngdi. Özümü
Fikir qədər yüngül
hiss edirdim. Divar təhər nəyinsə qarşısında idim. Elə bil mənə dedilər
ki, yuxarı bax. Baxdım və qışqırdım: «Stansiya». Bu çox maraqlı stansiya
idi. Sonra onun şəklini çəkdim. «Stansiya» sözünə təsdiq alandan sonra
onun antenalar olan hissəsində fırlanmağa başladı. Məni nəsə fırladırdı.
Stansiyanın yerini çox aydın gördüm. Bu, hamarlanmış daş müstəvi idi.
Quruluşca bizim məscidlərə, bir az dəqiqləşdirsək, minarəyə oxşayırdı.
Fırlanandan sonra burulğan və uğultu yenidən gəldi. Burulğanın içində
birdən qulağıma səslər gəldi: «Qravitasiya sahəsi, qravitasiya sahəsi,
sinxronluq, sinxronluq, asinxronluq». Və bununla əlim ayağım yerinə gəldi,
özümü gördüm.
Nəriman Qasımoğlu: “Maya Bədəlbəylinin kosmosdan aldığı xəbərlər bəzi ayələrin açımı üzərində düşünərkən mövcud stereotiplərdən vaz keçməyə imkan yaradır, təfəkkürü daha çox Quranın elmi dərki üzərində kökləyə bilir.”
Ulduz falı
xəbərdarlıq eləmişdi…
Özümü itirməmişdim. Başıma gələn özümə çox maraqlı idi. Ayılanda tələsik
mənimçün qoroskop düzəldən adama zəng elədim. Mənim qoroskopumu bir neçə
adam tərtib etmişdi. Hamısı da deyirdi ki, yazda başına iş gələcək. Planetlər
ətrafına yaman yığılıb, situasiya yaranıb. Astroloq Qəhrəmana zəng elədim.
Dilim söz tutmurdu. Nə dedim- nə demədim, cavab verdi ki, lotos vəziyyətində
üzü şərqə otur. Çarpayıdan qalxanda gördüm ki, təpədən dırnağa qədər su
içindəyəm. Mətbəxə keçib dədə-baba qaydasıyca bir qurtum su içdim. Amma
heç qorxmamışdım, özümü çox yaxşı hiss edirdim. Mənə elə gəlir ki, cəmi
3-4 dəqiqə evdə olmamışdım sonra sakitləşib oturanda məni sanki başa saldılar:
«Allah təkdir, yeganədir». Sonrakı «Allah həmişə müasirdir» sözlərini
başa düşə bilmirdim. Yəni o, zamandan kənardır, hər şey mənə aydın olandan
sonra fikirləşdim ki, necə də gözəldir. Mən nə yuxudaydım, nə huşda. Gözümü
açanda da, bağlayanda da qarşımda gözəl ağ buludları görürdüm. Bundan
sonra tanış-bilişlər mənə deyirdi ki, Maya, necə də canlanmısan, gözlərin
parıldayır. Ola bilər ki, orada fırlandıqca enerji alırdım. O enerji məndən
çıxmalı idi. Bundan sonra şəkil çəkməyə başladım. Özümə də aydın olmayan
heroqriflərdi. Martın doqquzundan etibarən «biolokasiya», «lokasiya sisitemi»,
de(i)s-truktivlik», «respektal analiz», «seriasiya», «konstruktivlik»,
«ötürmənin rele üsulu» sözləri gəldi. Bir söz də gəlmişdi: «asseriasiya».
Bu sözün mənasını heç kim bilmirdi. Onun dürüst ifadəsini mənə sonralar
verdilər. Gecə saat on iki idi. Yatmağa hazırlaşırdım. Sözlər öz-özünə
qulağıma gəlirdi. Elə bil nəsə məni məcbur etdi ki, eşitdiklərimi yazım.
Necə eşidirdim elə də yazırdım. Elə bil diqtə edirdilər.
Ağabəy Sultanov: “30 illik təcrübəsi olan psixiatram. Maya Bədəlbəyli
tamamilə sağlam adamdır. Amma ondakı bu qəribəliyi izah edə bilmirəm.”
«Obyekt»
əvəzinə Maya xanım demək olardı…
Sonra sözlər artdı, cümlələrə çevrildi, mətnlər əmələ gəldi: «Obyektə
qısa müddətdə fizika, astronomiya, kosmogenezis sahəsində, fəzanın keyfiyyət
göstəricisi, elementar hissəciklər, maqnit sahəsi barədə biliklər ötürmək
lazımdır». «Obyektə insanın əmələ gəlməsi barədə böyük informasiya verilməlidir».
Hər şey izah edilirdi. Sonra gəldi ki, «dayanacaq, obyektə istirahət gərəkdir».
Bunu da özüm yazıram. Mətnlər elmi dildə, savadlı gəlirdi. «Yaddaş vərdişləri
də müəyyən əlaqə kanalları ilə ötürüləcək». Modulyasiya, modulyasiya «Obyekt
transmodulyasiya vəziyyətindədir» «dayanmaq gərəkdir», «obyektə informasiya
sakit vəziyyətdə ötürüləcək». Kim deyirdi bunu? Mən bunu özümçün deyə
bilməzdim. Əgər fizika sahəsində mənə bilik lazım olsaydı, kitabı açıb
qoyardım qabağıma.
Gəlmələr
rəsm təliminə qrafikadan başlayır…
Prosesin əvvəlində bir də gördüm ki, nəsə məni çəkməyə məcbur edir. Əlim
öz-özünə ixtiyarsız çəkirdi. Buna şəkil də demək olmazdı, nəsə informasiya
gəlirdi. Çəkirdim və bilirdim ki, nə vaxt, hansı nöqtədən sonra bitirməliyəm.
Beləcə yüzdən çox əvvəl kiçik, sonra böyük şəkillər çəkmişəm. Arada bir
gün latın qrafikasına keçdim. Qədim latın qrafikası ilə qədim latın dilində
şerlər yazmağa başladım. Hər gün dörd bənd yazırdım. Şəkillərin arasında
heroqriflər olurdu. Sonra ərəb hərfləri, daha sonra ərəb-fars sözləri
gəldi. Kiril əlifbası ilə eşitdiyimi yazırdım. Başa düşmədiyimi əlim yazırdı.
Elm sahəsində elementar biliklər almağa başladım. Mürəkkəb elmi biliklər-atom
hissəcikləri, nuklein, nuklein turşusu, zülal, hüceyrə, yer üzü, insanın
necə əmələ gəlməsi və s.
Akademik Spirkin: “Mayanın fəlsəfi traktatları heyrətamizdir. Professor səviyyəsinə uyğundur. Bunları yazmaq üçün külli miqdarda fəlsəfi kitablar oxumaq tələb olunur. Maya isə bunları oxumayıb...”
«Əşşi cavan
qadındır da, işi-gücü qurtarıb»
Adətən, axşamçağı yazıram. O vaxtlar informasiya daha dəqiq olur və yaxşı
eşidilir. Asteriasiya kosmik təsir vasitəsilə müasir insanın düşüncə tərzinin
köklü dəyişməsidir. Bu, bütün insanlarla olur. Məndə bu proses başqa cür
keçir. Ele bil müəyyən bir dalğaya düşmüşəm. Kosmik fəzadan hər gün yerə
çoxlu sayda informasiya gəlir. Bu siqnalları yalnız insan beyni və kamil
aparatlar qəbul edi bilər. İnsan yeni düşüncə tərzinə keçid alır. Yeni
zaman nə deməkdir? Biz indi özümüzü çox pis hiss edirik. Çünki təzə təsir
altına keçirik. Dolça erası deyilən bir dövr təzə elektromaqnit şüaları
gətirir. Bu şüaların altında biz yenidən formalaşırıq. Mənim aldığım informasiyanın
qədəri çox böyükdür. Onun dəqiqliyini öyrənməkçün ilk günlərdən mən alimlərlə
görüşürəm. Alimlərin biri «çox maraqlıdır», bəzisi «cavan qadındır da,
işi-gücü qurtarıb», bir başqası «bunu elmi jurnallardan oxuyub bizə danışırsız»
deyir. Şəxsən mənə heç nə lazım deyil. Əgər qeyri-normal hesab edirlərsə,
yoxlasınlar. Amma deyəsən, onların bunu başa düşüb izah etmək imkanları
yoxdur. Nədənsə Moskvadakı alimlər bununla maraqlana bilirlər. Hazırda
mən Rusiya Beyin İnstitutunda təcrübə altındayam. Bu günlərdə zəng edib
maraqlı nəticələr aldıqlarını bildiriblər. Mən lap Amerikaya da getməyə
hazıram. Bilirəm ki, orada məni qapalı saxlayacaqlar. Bu prosesin mexanizmi
mənim özümü də maraqlandırır.
«Peyğəmbərlik iddiasında deyiləm»
Proses zamanı mənə ekstrasensorluq qabiliyyəti də gəldi. Mən bu yola getmədim.
Beş ildir heç bir heç bir kitab oxumuram. Amma Quranı oxumaq istərdim.
Yazanda yaman qorxurdum. Çünki heç vaxt bunları oxumamışam, maraqlanmamışdım.
Mən inanırdım ki, bu mən deyiləm. Dini-fəlsəfi etüdlər olmasaydı, kosmos
haqqında informasiya məni dəli edərdi. Bunun mənəvi-etik tərəfi də var
və bu, məni tərbiyə edir. Belə prosesə düşən adamlar çoxdur. Kimsə nəsə
eşidir, ya yazır. Və peyğəmbərlik iddiasına düşür.
«Söhbət
başqa sivilizasiyalardan gedir»
Biz kosmosla rezonansa düşməliyik. Hissiyatlı zəruri əlaqə saxlamaq üçün
bu vibrasiya ilə uyğunlaşmışam. Bu beynin işidir. Əlverişli şərait əmələ
gəldiyindən mən hansı andasa siqnala rezonansa düşmüşəm. Siqnalı göndərən
də hiss edir ki, onu alan var. Amma siqnalı kim göndərir, mən bunu hələ
də deyə bilmərəm. Çünki onu görmürəm. İnformasiyaya əsasən, söhbət başqa
sivilizasiyadan gedir. Bəziləri deyir ki, Allahla danışıram. Mən hesab
edirəm ki, heç kim Allahla danışa bilməz.
Rəssam Toğrul
Nərimanbəyov: “Rəssam olmasa da, qrafika qanunlarını düzgün başa düşür.
Hətta qrafikada yeni söz də deyə biləcək bir adamdır”
Planetimizdəki hər
bir hadisə kosmosda əks-səda verir.
ONLAR çalışırlar ki, Yer əhalisi yeni eraya sakit keçə bilsin. Axı bizim
planetimizdəki hər bir proses kosmosda əks-səda verir. Biz yaxşı olsaq,
başqa sivilizasiyalarla rezonansa girə bilərik. Yeni yaranacaq psixotip
əvvəlkindən mənəviyyat meyarı ilə fərqlənəcək.
(Ardı var)
“Ekspress”
qəzeti, O'Kamil ilə birgə
22 iyun 1999-cu il.
-
ALLAHIN HİSSƏCİYİ MƏNƏM
- ÖLÜMDƏN SONRAKI HƏYAT YOXDUR, ÇÜNKİ ÖLÜMÜN ÖZÜ DƏ
YOXDUR
- MƏN BAŞINA QƏRIBƏ ƏHVALAT GƏLMIŞ
BIR ADAMAM
- İNSANI
BAŞQA SIVILZASIYAR SÜNI YOLLA XƏLQ ELƏYIB
