Bağlı konvertlər günü
Müəllimini göstər, deyim hara gedirsən…
Əgər göylər 
          uşaqların dualarını eşitsəydi yəqin ki, 
          dünyada bütün müəllimlər qırılardı.
          Xalq məsəli
          
 
          Dünən metroda bir qadın əl çantasının içindən çoxlu konvertləri çıxarıb 
          sayırdı. Sonra onları yerinə qoyur, amma əlini üstündən çəkmirdi. Bir 
          az keçmiş konvertləri sanki bir daha yoxlayıb yerini dəyişir, çantanın 
          daha dərin cibinə yerləşdirirdi. Görkəmindən müəllimə oxşayırdı. Əzizlədiyi 
          konvertlərsə yəqin müəllimlər günündə ona verilmiş qiymət idi. Axı dünən 
          müəllimlər günü idi. 
          Bu qadının üzü heç nə ifadə etmirdi. Nə sevinc, nə kədər, nə razılıq… 
          Elə bil ki, arxayınçılıq hissiylə layiq olduğu aylıq maaşını almışdı. 
          Yəqin ki, bağlı konvertlərin təxmini qədərini bilirdi və artıq alacağı 
          pulları yerbəyer də eləmişdi. Görəsən, konvert əvəzinə böyük bir gül 
          buketi alsaydı onun üzündə nə cür ifadə olardı? Bunu təsəvvür etmək 
          gərək. Məqsədimiz bu qadının və müəllimlərin tənqidi ya, müdafiəsi deyil. 
          Sadəcə bilmək istərəm, axı kimdi bu müəllim? 
          Yaşlı nəsil öz müəllimlərini xatırlamağı sevir. Onlar uşaq olnda elə 
          bilirdilər ki, müəllimlər yemək yemir, tualetə getmir. O vaxt müəllim 
          elə bir ucalığa qaldırılmışdı ki, onun real simasını kimsə görə bilmirdi. 
          Bu qəbildən olan müəllim qız uşağını yazı taxtasına çıxarıb dodağını 
          rənglədiyinə görə danlasaydı yəqin ki, bu qız böyüyəndən sonra da heç 
          vaxt pomada çəkə bilməzdi. Axı o vaxt hamı ona barmağını uzadıb gülmüşdü. 
          Şarlotta Brontenin əsərində buna bənzər səhnə də var. Sonra bütün sinif 
          bu qızla danışmamışdı. Yazıq qız axşamacan gözünün yaşını tökürdü. İndinin 
          birinciləri hətta ilk dərs günündən sonra evə təssüratsız qayıdır. Uzaqbaşı 
          yanında oturan qızın gözəl, ya da kifir olduğunu xatırlayır. Bəs bu 
          əfsanəvi müəllim obrazına nə oldu? Ucalıqdan endirilmiş müəllim bizlərdən 
          birinə çevrildi və indi hamı, hətta şagirdləri də onun səhvlərin görə 
          bilir. 
          İndi müəllim «Sizin uşaqlarınızı öyrətməyə məcbur deyiləm» deyə bilər. 
          «Mən proqramı keçirəm, uşağın başa düşmürsə mənlik deyil. Uşaqla evdə 
          özünüz məşğul olmalısız. Alınmırsa müəllim tutun». Əlbəttə, müəllim 
          barədə onun arxasıyca gedən kütlədən nəticə çıxarmaq da olmaz. Yoxsa 
          ki, dahiləri kim yetişdirib? Onların da müəllimi olub, yəqin. Müəllim 
          sirkdə heyvanları əhilləşdirənin və klounun keyfiyyətlərini özündə birləşdirməsə 
          il boyu şəgirdləri dairə boyu qaçmağa məcbur edə bilməz. Axı itlərin 
          səni anlaması üçün hürmək lazım deyil. Əhilləşdirmədə yaxşı hərəkət 
          üçün bir parça qənd verilir, bu əsas şərtdir. Lenin demişdi ki, «Nə 
          qədər ki, xalq savadsızdı bizimçün kino və sirk əsas sənət növləri olaraq 
          qalacaq». 
          Bəzən dərsdə öyrəndiklərimizdən yalnız düz oturmağı yadda saxlayırıq. 
          Müəllim özü şagirddən betər öyrənmirsə o, kimisə öyrədə bilməz. Yazılmamış 
          bir qanun da var, başqasını öyrədənəcən özün daha yaxşı öyrənirsən. 
          Çörçilin bir yaddaqalan məsəli də var: «Mən oxumağa həvəsli deyiləm, 
          amma məni öyrədəndə ürəyimcə olur». Hələ Seneka demişdi ki, «Allah kimisə 
          cəzalandırmaq istəsə onu müəllim edir». 
          Bizi nə qədər öyrədirlərsə də özümüzü yenə də oxumuş sayırıq. Bəlkə 
          də hər şey metodikadan asılıdır. Diogenin oturduğu çəllək şərabla dolu 
          olsaydı onun şagirdləri çox olardı. Adamlara nə qədər desən ki, öyrənin, 
          oxuyun onsuz da onlar dərsliklərdəkini əzbərləyəcək. Pedaqoqika parodoksal 
          elmdir, onu nə qədər öyrənirsənsə, bir o qədər də anlayırsan ki, o mövcud 
          deyil. Proqramlar çətindi. İnanıram ki, heç bir klassik öz əsərləri 
          üzrə tərtib edilmiş test imtahanından uğurla keçə bilməz.
          İndiki müəllimlər səsini tez-tez qaldırır. Səbəbli, ya səbəbsiz bu, 
          uşaq beynində yalnız neqativ iz buraxır. Merlin Olsen xatirələrində 
          yazırdı ki: «Tanışlarımdan birinin mənə bu cümləni deyən gün həyatımın 
          ən vacib dərsini aldım. O, dedi: «Sən o qədər ucadan danışırsan ki, 
          mən sənin nə dediyini eşitmirəm». Müəllim təmkinli olmalıdı! Günəş yer 
          kürəsinin birtərəfli işıqlanmasından narahat deyil. Yer kürəsinə lazımdı 
          ki, fırlanıb özünü hər tərəfdən göstərə bilsin. Şagird içi biliklə doldurulası 
          bardaq deyil. O, alovu yandırılacay bir məşəldir. Bu məşəlin yanacağı 
          od isə müəllimlərin əlindədir. Məktəb müəllimlərinin əlindəki hakimiyyəti 
          nazirlər yalnız arzulaya bilər. Ona görə əmr verənlərə yox, dərs verənlərə 
          qulaq asmaq lazımdı. Neynəməli, bəzi beyinlərə fikir yalnız ölməyə gəlir.
          Dünya durduqqca müəllimlər düşünəcək ki, yumurta toyuğu öyrədə bilməz. 
          Bütün şagirdlər də əmindir ki, toyuq quş deyil, uça bilməz. Almaniyanın 
          dövlət xadimi Otto fon Bismark deyirdi ki, «Hökumətin müəllimə münasibəti 
          onun gücündən, ya da gücsüzlüyündən xəbər verir. Müharibələri generallar 
          yox, məktəb müəllimləri udur». Bizim hələ alınmamış torpaqlarımız var, 
          udulmamış müharibəmiz. Hüqo deyirdi ki, xalqı öyrətmək onu yaxşılaşdırmaqdı, 
          maarifləndirmək onun mənəviyyatını yüksəltməkdi, onu savadlı etməksə 
          sivilləşdirmək deməkdir. Sovet zamanının məşhur pedaqoqu Makavenko da 
          deyirdi ki, insanı xoşbəxt olmağı öyrətmək mümkün deyil. Amma onu elə 
          tərbiyə etmək olar ki, xoşbəxt olmağı bacarar. Bilik də göylər kimi 
          hamıya məxsusdur. Ona görə də biliyə ehtiyacı olana onu verməmək kiminsə 
          havasını kəsmək qədər böyük günahdı. 
          Biz az bilirik və pis oxuyuruq. Ona görə də yalan deməyə məcburuq. Televizorda 
          hansısa nazirin «Mən bunu bilmirəm» dedyiyini eşitmisiz? İnsanlar yalnız 
          bildiklərini danışsaydılar ətrafımızda sonsuz sükut olardı. Bu gün 35 
          milyon müəllim ibtidai siniflərdə çalışır. 2015-ci ildə bir o qədər 
          də müəllimə ehtiyac olacaq. Beyinlərdə inqilab etmək fikrindəsənsə ibtidai 
          sinif müəllimi ol. Müəllimin işi qapılar açmaqdı. Amma açdığı qapıya 
          şagirdi o itələməməlidir. 
          
 
          Bəlkə müəllim də mənasız işlə məşğul olduğunu düşünür. Müəllimin işinin 
          dəyəri konvertlərlə deyil dəftərlərlə ölçülür. Bu yaxınlarda Fransa 
          imperatoru 1-ci Napoleon Bonopartın dəftərləri hərracda 93 min avroya 
          satıldı. Müqəddəs Yelena adasına sürgün zamanı o, ingilis dilini öyrənməyə 
          başlamışdı. Tarixə düşməkdə iddealı müəllimlər çox yox, hərəsi bir Naroleon 
          yetişdirsə bəsdi.
          Müəllimlər gününü payızda Arqentina, Avstraliya, Briziliya, Vyetnam, 
          Çin, Tayvan, Türkiyə də qeyd edir. Bu gün konvert vermək günü deyil, 
          insanların müəllimlər barədə heç olmasa bir anlıq düşündüyü bir gündür. 
          Əgər vətəndaşın müəllimə konvertdən başqa verəcəyi bir yoxsa qoy belə 
          də olsun.
           Mövzu ətrafı bir lətifə:
           Biologiya dərsində müəllim sual verir? – Müyəyyən şəraitdə 
          təbii ölçüsündən 6 dəfə artan bədən üzvünün adını deyin və həmin şəraiti 
          təsvir edin. Şagird qıpqırmızı qızarıb «Mən bu suala cavab verməyəcəm 
          və dərsdə nə baş verdiyini valideynlərimə danışacam» deyir. Müəllim 
          sualı başqasına verir. Şagird «Gözün bəbəyi işıq çatışmayanda həcmindən 
          6 dəfə artıq böyüyə bilir» cavabını verir. Müəllim cavab verməkdən imtina 
          etmiş qıza üzünü çevirir: - Sənə 3 şeyi demək istəyirəm. Birincisi sən 
          dərsə hazır deyilsən. İkincisi fikirlərin çox çirkindir. Üçüncüsü isə 
          həyatda nə vaxtsa sən bu mövzuda ümidqırıqlığı keçirəcəksən. 
           
Qadın baxışı