Qəribəliklər yaxınlıqdadır
Bəzən insan başını aşağı salıb
yaşamağıynan ətrafındakı gözəllikləri və qəribəlikləri görmək qabliyyətini
itirir. Məişət, nəfs, can qayğıları duyğuları elə kütləşdirir ki, sehrli
məqamların yanından dinməzcənə ötüb keçirsən. Amma bəzən başını qaldırıb
göyə, ya da heç olmasa irəli baxa bilsən indiyədək görmədiklərin gözünü
sevindirər.
Oxuyan dağlar, gəzən daşlar və səhranın zümzüməsi…
Almatı şəhəri yaxınlığında oxuyan dağ var. Yerli camaat deyir ki, bu
dağdan üzü aşağı qaçmaq kifayətdir ki, o, oxumağa başlayır. Əvvəl yavaşca,
sonra bir az güclü oxuyur, sonra isə səs elə güclənir ki, bir neçə kilometr
aralıda bu səsi eşidə bilirlər. Bunu çoxlu qum dənəciklərinin akustik
titrəməsilə izah edirlər.
Ölüm vadisinin qaçan daşları Kaliforniyanın milli qoruğudur. Okean səviyyəsindən
86 metr aşağı olan bu yerdə planetin ən isti yeri 48,9 istiliyi ilə
tanınır. Burda Reystrek Playa adlı gölün qurumuş yerində öz-özünə hərəkət
edən daşlar var. Onilliklərdir ki, bu yer müşahidə altındadır. Futbol
topu ölçüsündən tutmuş yarımtonluq nəhəng qəmbər daşları gah eyni istiqamətdə
hərəkət edib qumda izlərin qoyur, gah da istiqaməti dəyişib öz izinin
üstündən keçib təkbaşına, ya da başqa daşlarla qrup şəklində yollanaraq
torpaqda dərin izlər buraxırlar. Vadidə yağış nadir hallarda yağdığından
izlər bəzən 7 ilədək qalır. Artıq yarm əsr müşahidə altında «qaçan daşlara»
elə öz izahını verə bilmir. 1950-ci ildə daşların hərəkət xəritəsi çəkiləndən
sonra da ölüm vadisinin gəzən daşlarının hara və niyə getdiyini heç
kim izah edə bilmir.
Əfqanıstanın oxuyan qumlarında bir neçə adam eyni zamanda gəzəndə baraban
zərbələrinə bənzər səslər çıxır. Həmin bu effekti Çilinin Kopiano vadisində
rast gəlmək olar. Kaliforniyada isə «ağlayan», yaxud «zarıyan» təpələr
var. Amerikanın aborigen tayfaları düşünür ki, bu qayalara ölmüş insanların
ruhu hopüb və onlar arabir zarıyırlar. İnsanların belə düşünməyə əsası
var. Məsələn, Yuqoslaviyada daş fiqurlar gecələr müxtəlif səslər çıxarırlar.
Misirdə günəş çıxanda Karyaak məbədinin sütunları «səslənir». Yer üzündə
daşlardan başqa səhra qumları da səs çıxara bilir. Onlara oxuyan qumlar
deyilir . Dinləyəndə adama elə gəlir ki, bütün səhra zümzümə edir. Oxuyan
qumların səsini Kola yarımadasında, Riqa dənizkənarında, Lena çayı və
Baykal gölü sahillərində, Dnepr kənarında eşitmək olar. Bəzilər düşünür
ki, qumlar bir-birinə sürtünməkdən səslənir. Amma onalır laboratoriyaya
öyrənməkçün gətirəndə hamısı susur.
Gölün altında kimlər yaşayır?
Cənubi Osetiyada, Kudar dərəsinin mirvarisi saylan Erso adlı
bir göl var. Burada hər il bard musiqisi festivalları keçirilir. Göl
insanları gözəlliyi ilə deyil, qəribəliyi ilə cəlb edir. Onun sirrini
hələ də aça bilmirlər. Hər il dəniz səviyyəsindən 2 min metr yuksəkdə
olan 0,5 kvadrat kilometrlik ölçülü göl yoxa çıxır. Vannada probkanı
çıxaranda suyun kanalizasiyaya getdiyi kimi göl də yerin altına gedir.
Göl birdən yox, bir ay ərzində yox olur. Bu hadisə qış aylarına düşəndə
gülün üstündki buz qatı havada qalır, sonra gölün «tavanı» qırılıb dibinə
tökülür. Göldəki balıqlar su ilə birlikgə getmək istəmədiklərində gölün
dibində qalırlar. Alimlər bu hadisəni yeraltı göllərin «xasiyyəti» və
gölaltı mağaralarla izah etməyə çalışsalar da tam izahı hələ ki verə
bilməyiblər.
Təbii mürəkkəblə dolu olan göl Əlcəzairin Sidi Bel Abbes şəhəri yaxınlığındadır.
Bu göldə əlbəttə ki, balıqlar və başqa canlılar yaşaya bilmir. Çünki
təbiətin yaratdığı mürəkkəb zəhərlidir. Amma insanlara yazı yazmağa
arayır. Gölə axan iki çayın tərkibi elədir ki, onlar qovuşan kimi kimyəvi
proseeslər işə düşür və su qaralır. Bu göldən doldurulmuş mürəkkəblər
təkcə Əlcəzairin deyil, bütün dünyanın dəftərxana malları dükanlarında
satılır.
Vensuelladan 50 kilometr aralıda olan Trinidad adasındakı göl isə əsil
asfalt istehsal edir. Keçmiş vulkanın kraterində bişən asfalt 90 metrlik
dərinlikdə və 46 hektar ərazidədir. Hər il yeni-yeni asfalt bişirən
gölü yerlilər «ana göl» adlandırır. Çünki hər il 150 min ton asfalt
çıxarılıb tiikntidə istifadə edilsə də, 5 milyon tondan artıq işlədilməsinə
baxmayaraq gölün səviyyəsi cəmi yarım metr aşağı enib. Gölün asfaltı
tikinti materialı kimi deyil, arxeoloji material kimi daha maraqlıdı.
Çünki burda neçə milyon il əvvəl yaşamış canlıların sümüklərini tapmaq
olur.
Qazaxstanın Cambul vilayətində ki Kok Kol kimi tanınan göl də anomal
göllərdən sayılır. Bura axan çay və bulaqların olmadığı halda göldə
su həmişə təmiz və şəffafdır. Bu yeraltı mağaralar fikrini təsdiqləyir.
Bu gölə nəsə atsan sakit havada birdən-birə burulğan əmələ gəlib içindəki
predmeti sovurub harasa aparır. Yerli camaat dibi olmayan göl barədə
əfsanələr danışır. Tədqiqatlar həqiqətən də gölün bəzi yerlərində dibinin
olmadığı fikrini təsdiqləyib. Əfsanəyə inansaq gölün dibində yaşayan
iri heyvanın olduğuna da inanmalı olacağıq. Çünki onu hərdənbir üzə
çıxıb suda üzən quşları dartıb aparan yerdə görüblər. Onu 15 metr uzunluğunda
olan ilana bənzədirlər.
Anomaliyalar
Meksikada Duranqo, Çiuyaya və Koauila ştatlarının kəsişməsində
«Sükut vadisi» adlı bir yer var. Bu ərazilərdə radioqəbuledicilər, televizorlar
siqnal qəbul edə bilmir. Bu vadi solğün təbiətli, arabir kaktus və quru
otlara rast gəlinən zəhərli ilanlar məskənidir. Amma qədimdən bəri burda
insanlar çoxsaylı quyuların ətrafında məskən salıb yaşayırlar. Quyuların
suyu həmişə dolu olur. Yaşayış yerlərindən 50 kilometr aralı düşən kimi
saatlar da dayanır və kompasın əqrəbi rəqs edib dinc durmur. Deyirlər
ki, bu vadi Bermud üçbucağı, Misir piramidaları və buddist monastrlarıyla
bir paraleldə yerləşir. 19-cu əsrin adamları bu vadiyə düşən yanar daşları
müşahidə edirmişlər. Təyyarə sürücüləri bu zonanı yaxşı tanıyır və ondan
yan keçirlər. Amma nədənsə Amerika bu anomaliya ilə maraqlanmır. 1970-ci
ildə Amerikanın ballistik raketi «Afina» səmtindən yayınıb həmin zonaya
yönələndən və ora çatıb yerə düşəndən sonra bu barədə daşınmamaq mümkün
deyildi. Bir neçə il sonra isə «Saturn» dalı raket bu zonanın üstündə
partladı. Alimlər bu zonanın qəribəliyini radiodalğaların işini laxladan
elektromaqnit aktivliyi ilə izah edirlər. İndi bu zonada tədqiqat aparan
alimlərlə yanaşı insana bənzər canlılar da görünməyə başlayıb. Həmin
bu qəribə, çox hündür insana bənzər canlılar yolda dara düşmüş adamlara
kömək edir, yağışlı havada palçığa batmış maşını bir göz qırpımında
çıxarıb sonra bir anda yox olurlar. Bu hadisə 1975-ci ildə qeydə alınıb.
Adamlar hadisədən sonra özlərinə gələndə bu canlalırın yalnız çox xeyirxah
üzlərini xatırlaya bilirlər.
Pskov valiyətində Loknyan rayonunda da ölümlə hədələyən tala var ki,
yerli camaat onun barəsində danışmağı sevmir. Çünki inanır ki, bu barədə
danışanı ölüm gözləyir. Talanın ətrafındakı kəndlərdə həyat sönməkdədir,
çünki sakinlər səbəbsiz xəstəliklərə tutulur, ölüm və qətllər həddən
artıq çox olur, kəndlərdə hətta havada da qorxu hissi duyulur. 50 il
əvvəl meşədə azmış 2 oğlan inəyin səsinə gedib həmin bu lənətlənmiş
talaya çatmışdılar. Yanmaqdan qara olan talaya yaxınlaşmış inəyin bir
neçə saniyəyə yanıb yerin altına girməsini öz gözləriylə gördülər. Dillərdə
belə bir əfsanə vardı ki, bu tala əvvəllər burulğan şəkilli çala idi
və onun yeraltı dünyaya apardığını danışırdılar. Gecələr, bəzən isə
gündüzlər də ordan qəribə canlılar çıxırdı. Talaya ayağı dəyən yoxa
çıxır, sağ qalanda isə bir neçə günlük yaddaşını itirirdi. Həmin yerdə
bir rus knyazınnı qalasının olduğunu deyirlər. Amma bir gün onlarla
ildırım qalanı bir göz qırpımında yandırıb yox elədi. Vaxt keçdikcə
qala ətrafında qurumuş kollardan canlı sədd də yarandı. Çala torpaqla
dolsa da xasiyyətini dəyişmədi. Bura təsadüfən girib və ölmüş heyvanların
cəsədi illər uzunu çürüməmiş qalır və qəribə qırmızı rəng alırdı. Əraziyə
təşkil edilmiş ekspedisiyaların da nəticələrini bilmək olmur. Onlar
sirrli şəkildə gizlədilir. Çünki ekspedisiya üzvlərinin ya saçı tökülür,
ya da geri qayıdandan sonra naməlum xəstəlikdən ölürdülər. Kənd camaatı
artıq evlərini atıb gedirlər. Çünki növbəti yaz yağışı yerli qəbristanlığı
yuyub daşları aparanda məlum oldu ki, indiyədək basdırılanlardan heç
kim hələ də çürüməyib.
İnsana qarşı olan təbiət
Antarktidanın «Cəhənnəm qapıları» dünyanın ən sirli nöqtələrindən biridir.
İnqley körfəzi yaxınlığında buz kanyon var ki, burada həmişə dəlisov
küləklər aramsız əsir. Küləyin sürəti saatda 200 kilometrə qədər olur.
Ətrafdakı tempraturu – 90 dərəcə şaxtanı da bura əlavə etsək kanyonun
adını doğrultduğunu görərik. Çünki insan həyatını təhlükəyə atmadan
burada cəmi 2-3 saniyə dayana bilər. Burda ayaq saxlasan yüksək sürətlə
vıyıldayan buz qırıntıları iti bıçaq kimi adamın paltarını 2 saniyəyə
doğram doğram edəcək.
Kordilyer dağlarının And çirvəsində Ankonkaqua adlı dağ var. Bu dağın
qədim hind cadugərləri tərəfindən lənətləndiyi barədə danışırlar. Çünki
məkrli niyyətləri olan, ürəyi qara adamlar, eqoist fikirlərlə bu dağa
yaxınlaşanda özlərini çox pis hiss edir, bəzən isə yoxa çıxır, ya da
səbəbsiz ölürlər. Bu dağda bir neçə alpinist dəstəsi ümidlərini qırıb.
Hətta hava maskası ilə olsalar da onlar boğülmağa başlayıblar, ürək
tutmaları onları yolu davam etməyə imkan verməyib. Amerika alpinsitləri
dağın başına çıxmağa nail olsalar da zirvədə onları qalibiyyət sevinci
yox, çıxılmazlıq, məyisluq hiss və bütün bədəni durmadan titrədən qıcolma
tutmaları gözləyirdi. Tibetdəki Kaylas dağının da belə keyfiyyətləri
olduğundan danışırlar. Ona görə də bu dağın yolunu ancaq bəzi monaxlar
bilir.
Enerji mərkəzlərini
həmişə ildırım vurur
Ukraynada, Jitomir vilaətində Kupişe kəndi yaxınlığında bir
tala var ki, onun adını Qromovişe, yəni ildırım yeri qoyublar. Çünki
bu tala sanki ildırımı özünə cəlb edir və bu talada ildırımdan ölənlərin
sayı həddən artıqdı. Yerli camaat deyir ki, talada bəzən yerin altından
qəribə işıq gəlir, elə bil torpağın altında projektor var. 1995-ci ildə
alimlər talada qazıntılar aparıb hərəsi 6-8 metr hündürlüyündə olan
daş bloklardan ibarət qədim tikili aşkara çıxardılar. Onun mərkəzində
hansısa bütün bürünc heykəli və naməlum dildə daş plitələr çıxarıldı.
Alimlər qərara gəldilər ki, rus Kiyevindən daha qədim və daha artıq
inkişaf etmiş sivilizasiyanın izləridir. Qədimdən bəri insanlar ildırımın
daha artıq vurduğu zonaları daş bloklara nişanələyir və oranı məbədə
çevirirdilər. Meqalit sözünün tərcüməsi də elə «ildırım daşı» deməkdir.
Şamanlar üçün belə yerlər mistik enerji mərkəzi, alimlər üçünsə sadəcə
ya metal yataqları, ya da yeraltı su mənbəsi deməkdir.
Bolqariya da Varnadan 18 kilometr aralıda qəribə təbii fenomen var ki,
insanları heyrətə gətirir. Burdakı meşədə gəzişəsi olsan ayaqlarınnı
altında quru çubuq qalıb çırçıldamr. Bu meşədə quşlar da yaşamır, heyvanlar
da. Sanki buranın ağacları daşlaşıb. Bu yeri Daş meşə adlandırırlar.
Daş sütunların yaranması barədə onlarla fərziyyə var. Kimisi onların
50 milyon əvvəlki dənizin dibindəki minerallardan yaranmış və sonra
küləyin əliylə yonulub ağac formasına salınmış olduğunu deyir. Kimisə
sütunları mərcan növlərindən biri sayır. Amma bütün bu mənzərəyə baxan
insanın nəsə sehirli, qeyri-adi bir mənzərə ilə üzləşməsi fikrindən
qurtula bilmir. Bəziləri isə ağac-sütunların daş meqalitlər olduğunu
və yerili observatoriya, ya da məbəd olduğunu düşünür. Yerli camaat
bu daş sütunları ziyarət etməyə ayaqyalın gəlirlər. Ağac-sütünü qucaqlayıb
yeni qüvvə, ererji alırlar.
Zamanın hələ ki, damarını
tuta bilmirik
Fransada, Piriney dağlarında, Arlet gölü ətrafında Kuserans
adlı yerdə hər 50 ildən bir qəribə hadisələr baş verir. İnsanlar izsiz-çoraqsız
yoxa çıxır və qurd-qadın adlandırılmış qəribə canlılarla təsadüfi görüşlər
baş verir. Turquilli dərəsi başqa, paralel dünyalara çıxış üçün portal
ola bilər. Belə portallar yer üzündə az deyil. Amma onların əksəriyyəti
Bermud üçbucağı kimi məşhur olmadığından az öyrənilib. Bu portal adamı
əlli-ayaqlı uda, yaxud onun şüurunun sərhədlərini genişləndirə bilər.
1972-ci ildə cavan 28 yaşlı geoloq bu portala düşüb və ordan 2 aydan
sonra çıxa bilmişdi. Amma ordan çıxanda onun artıq 56 yaşı vardı və
o, paralel dünyada keçirdiyi həyatının bütün detallarını xatırlayırdı.
Orda geoloq əvvəl hərbçi, sonra keşiş olubmuş və canavar kəlləli qadınlarla
döyüşübmüş.
Yer kürəsində çoxlu yerlər də var ki, görkəmcə hətta lap cənnətə oxşayır,
amma ora düşən insanlar hansısa qorxulu qüvvənin təsirini hiss etdiklərindən
qorxu içində yaşayırlar. Məsələn, belə adalardan biri Palmira adasıdır.
Onun sahillərində qəzaya uğramış gəminin ekipajı bu torpağa ayaq basan
kimi ya dözülməz qorxu içində yaşyır, ya da dalaşıb bir-birini məhv
edirlər. Bu adanın balıqları da, suyun içindəki yosunlar da zəhərlidir.
Adanın yerini xəritəyə dəqiq qeyd etsələr də arabir o sanki yoxa çıxır
və az sonra sehirli şəkildə peyda olur. Lənətlənmiş ada 1940-cı ildən
Amerikanın nəzarəti altındadır. Cörkəmcə cənnətə bənzəsə də bu ada hələ
də məskunlaşmamış qalır. Burada arabir zaman da öz bildiyi tempdə gedir.
Sahilə çıxmış ekipajın bir neçə günü təqvimdən salıb itirməsi bu ada
üçün adi sayıla bilər.
Moskva ətrafında Peredelkino adlı yerdə fransız ordusu ilə müharibədə
həlak olmuş 2500 əsgərin basdırıldığı bir yer var. Kurqanın ətrafı ölü
ağaclarla əhatə olunub. 150-200 metrlik ellipsvari talada 6 metrlik
başdaşları ucalır. Ba talanın otları radiasiyadan sonra artan bitkilərdə
olduğu kimi ifrat yamyaşıldır. Burda adamlar zamanı itirir və özlərini
is hiss edirlər. Kimisə yuxu tutur, amma kiminsə sensorluq qabliyyəti
artır. Bəziləri burda günəşin qarşısını tutan seluetlərdən danışırlar.
Talada olmuş bəzi tədqiqatçıların isə qısa müddətə kölgəsi yoxa çıxmışdı.
Burda basdırılanların meyiti çürüməyib, quruyub bir qədər türdləşib.
Tədqiqatlar göstərdi ki, tala öz oxu ətrafında fırlanır. 15-20 ilə 8-16
metr hərəkət edir. Hərəkət zonasına düşən ağaclar ölür. Ona görə də
40 metrlik ölü zona yaranır.
Barsakelmez adası qazax dilindən «gedər-gəlməz» kimi tərcümə
edilir. Çünki Aral dənizinin şimal-qərb hissəsindəki anolmal yerdə Zamanın
yoxa çıxdığı və insanların gedib qısa müddətdə qocalıb gəlməsi barədə
çox danışılır. Burada qədim zamanlardan qalma uçan kərtənkələ barədə
danışanda söhbətə çox vaxt onun dişlərini də sübut kimi əlav edirlər.
Buranın ağ dumanında gəzişənlər bir daha geri bir sutkadan sonra qayıdır.
Alimlər bunu atom bombası sınaqlarının nəticələri kimi qələmə verirlər.
Bu tip qəribə və insanlar üçün təhlükəli yerlərdən biri də Keniyada
Envaiteniet adasıdır. Bu ad yerli dildən tərcümədə «geriyə yolu olmayan»
kimi tərcümə edilir. Bu adaya gələn etnoqrafik qrup yoxa çıxandan sonra
camaat ətrafda yaşayan qəbilələrin əfsanələrinə qulaq verdilər. Məlum
oldu ki, bu adada dəfələrlə kənd salınıb, hətta artıb çiçəklənib də.
Amma məlum olmayan səbəblərdən bütün kənd bir gecədə yoxa çıxıb. Amma
adanın gözəl təbiəti adamları hələ də ora cəlb edir. Adada cəmi bir
qəribə məqam gözə dəyir. O da arabir yoxa çıxıb əmələ gələn iri, qonur
və hamar daşlar qalağıdır. Bu adadan izahedilməz səslər gələndə yaxınlıqdakı
ağaclar bir-birinə dolaşıb bir saatın içində daşlaşmışdı. Həmin bu daşlaşmış
ağaclar qəribə yerlərə insanları buraxmır. Amma hərdənbir insanların
gözünə adama çox az oxşayan varlıqlar görünür. Onlar zühur edəndə ya
kimsə yoxa çıxır, ya da kiminsə başına iş gəlir, ya da hamilə qadınlar
eybəcərlər doğurdu. Yerli əfsanələr yerin təkinə aparan və içindən alov
qoparan boru haqqında, ağzından alov buraxan nəhəng haqqında danışılır.
***
Qəribəliklər çoxdur və bəlkə də illər uzunu öz izahını gözləyir. Ona
görə də fantastik romanlar üçün qaynaq olan belə əhvalatların hansının
uydurma, hansının gerçək olduğunu bilmək bəzən çətin olur. Yəqin ki,
insan sehirli yerlərin yanında yaşamağı sevdiyindən izahın ən sirrlisini,
ən tükürpədicisini yaddaşına yazır.