|
|
Psixoloji
pritçalar
Satıcı
və tutuquşu
Şərqli
tacirin danışan tutuquşusu var idi. Bir gün yağla dolu
qabı aşırdığına görə sahibi ağacla onun quşun başına bir
neçə zərbə vurur. Bundan sonra ağıllı tutuquşu danışa
bilmədi, başında tükləri töküldü və tamam keçəl oldu.
Ancaq günlərin bir günü dükana gələn bir alıcının görkəmi
onu hədsiz narahat etdi. Alıcı da tutuquşu kimi keçəl
idi. Onu görən tutuquşu yerində atılıb düşür, qanadlarını
döyürdü. Axırda isə yenidən danışmaq qabiliyyəti ona qayıtdı
və alıcıdan soruşdu: «Sən də yağ qabın dağıtmısan və buna
görə başından ağacnan zərbə almısan? Ona görə sən də keçəlsən!»
Bir
gün sultan böyük qonaqlıq təşkil etmişdi. Bütün adlı-sanlı
adamlar çağırılmışdı. Ancaq mollanı çağırmaq yaddan çıxmışdı.
Ancaq o da qonaqların arasında idi və özünü çox rahat
hiss edirdi. Bir qədər çaşqın qalan sultan mollanı kənara
çəkib ondan soruşdu: «Necə oldu ki, burdasan, axı bir
səni dəvət etməmişik?» Molla cavab verdi: «Əgər ev sahibi
özünün öhdəliklərini yaxşı bilmir və məni dəvət etməyibsə,
mən öz öhdəliyimdən istifadə edib qanacaqlı qonaq ola
bilərəm».
Bir
şərqli hökmdar yuxuda bütün dişlərinin töküldüyünü görür.
Bundan həyacanlanan hökmdar yuxuyozanı yanına çağırıb
yuxusunun mənasını ona izah etməsini istəyir. Yuxunu dinləyən
yuxuyozan deyir: «Hökmdar, sənə pis xəbər deməli olacaq.
Ardıcıllıqla bütün yaxınlarını itirəcəksən». Bu sözlər
hökmdarın qəzəbinə səbəb olur və yuxuyozanı həbsə atmaq
göstərişi verir. Bundan sonra başqa bir yuxuyozan hökmdarın
yanın çağırılır və yuxunu dinlədikdən sonra deyir: «Bir
sevincli xəbər deyəcəm. Sən bütün qohumlarından çox yaşayacaqsan».
Bunu eşidən hökmdar çox sevinir və yuxuyozanı mükafatlandırır.
Bunu görən saray əhli ikinci yuxuyozandan nə baş verdiyini
soruşdular: «Axı siz ikinizdə eyni sözləri dediniz. Ancaq
niyə birinci cəzalandırıldı, səni isə mükafatlandırıldın?»
Yuxuyozan cavab verdi: «Biz ikimizdə yuxuya eyni məna
verdik. Ancaq hər şey nə deməkdən yox, onu necə deməkdən
asılıdır».
Şimali
Persiyada bir nəfər bataqlıqda batırdı. Yalnız başı görsənən
zavallı var gücü ilə qışqırıb köməyə çağırırdı. Tezliklə
xeyli adam onun səsinə toplaşdı. Onların arasında biri
batana əlini uzadıb dedi: «Əlini mənə uzat, səni burdan
çıxarım». Lakin batan adam ona əhəmiyyət verməyib yenə
də köməyə çağırırdı. Kömək etmək istəyən yenə də ondan
əlini verməyi xahiş edir. Lakin batan adam ona baxmadan
durmadan köməyə çağırırdı. Nəhayət ətrafdakı adamlardan
biri irəli çıxıb kömək etmək istəyənə dedi: «Görürsən
ki, o sənə əlini verə bilmir. Öz əlini uzat, onda onu
xilas edə bilərsən».
Bir
kəndin sakinləri öz həmkəndlilərindən bir nəfəri cəzalandırmaq
qərarına gəlirlər. Quyuya atılan günahkara onun pislik
etdiyi adamlar hər tərəfdən tüpürməyə, palcıq atmağa başlayırlar.
Birdən kimsə ona daş atır. Bunu görə günahkar dinlənir:
«Burdakıların hamısın tanıyıram. Bəs sən kimsən, niyə
mənə daş atırsan?» Daşı atan adam deyir: «Sən iyirmi il
bundan əvvəl mnə pislik etmisən». Bunu eşidən günahkar
təəcüblənir: «Bəs bu qədər vaxtı sən harda idin?»
-
Bütün bu müddət mən o daşı ürəyimdə gəzdirirdim. İndi
isə, sənin belə yazıq halda olduğunu görəndə daşı əlimə
götürdüm.
Bir
alim tez-tez peyqəmbərin yanına gəlirdi. Bir gün peyqəmbər
onu kənara çəkib dedi: «Tez-tez gəlmə. Onda biz bir-birimizi
daha çox istəyəcəyik». Bunu deyəndən sonra isə maraqlı
əhvalat danışdı.
Bir
alimdən soruşurlar: «Günəş çox gözəldi, əladı. Ancaq biz
hər zaman onu eyni cür çox istəyə bilmirik?» Alim cavab
verdi: «Günəş hər gün parıldayır. Ancaq qışda, buludların
arxasında gizlənəndə, biz onu qiymətləndirməyə başlayırıq».
Bir
gün qoca hindu nəvəsinə həyat həqiqətini açdı.
-
Hər bir insanın daxilində iki canavarın mübarizəsinə bənzər
mübarizə gedir. Canavarlardan biri paxıllıq, qısqanclıq,
təəssüf, eqoizm, ambisiya, yalanı təmsil edir. O biri
canavar isə sülh, məhəbbət, ümid, həqiqət, xeyirxaxlıq,
sadiqliyi təmsil edir. Babasının sözlərindən təsirlənən
nəvə hindu bir anlıq fikrə gedib, sonra da babasından
soruşur:
-
Bəs sonda canavarların hansı qalib gəlir?
Qoca
hindu gülümsəyərək cavab verir:
|
|
|