- Evkalipt
kişi, saboun xeyir!
- Aqibətün xeyir, Qoca Çinar, necəsən?
- Sağ ol, belə də…
- Bu gecə necə yatdın, mağıl dincələ bildin?
- Əşşi, dincəlmək olur ki?
- Nə olub, suyun-filanın kəmdi?
- Su verirlər, amma buranın torpağı bir şey döyül.
- Buna görə qayğılısan, heç sir-sifətin açılmır?
- Tək o yox, bir yandan da gecələr yatmağa qoymurlar.
- Uşağları deyirsən? Cavandılar da. Mənə ləzzət eləyir.
- Biqeyrət-biqeyrət danışma.
- Amma polislər kefə baxır. Beş-on qəpiyini alıb gedir...
- Adamına baxır, onların pulu da daşdan çıxır. O gün
biri kim idisə, qovdu polisi, deyəsən, əli böyüklər
ətəyindədir. Sən yatmışdın. Polis: «Orada neynirsən?»
- deyə soruşanda: «Gözün kordu, burda neynərlər, itil
cəhənnəminə» - dedi. Polis də suyu süzülə-süzülə getdi.
O zırpı polisi deyirəm, axşamlar gəlib burda pul yığır,
səhərə yaxın bir kvartal o tərəfdə kafe var, gedib orda
xaş yeyib gedir evə. Yazıqların qənimidi, o gün birinə
qızın yanında it urvatı verdi: «Ayıb deyil, bəs milli
mentalitet? Otdeleniyeyə getməlisiniz mənimlə» - deyirdi.
Axırda gədə məcbur olub telefonunu girov qoyub mentalitet
söhbətini təxirə saldı.
- Heyf, məni niyə oyatmadın?
- Evkalipt qardaş, görürəm, səndə maraq çoxdu. Ürəyin
ağrımır? Sizin ölkədə bu adi şeydi, həə?
- Ürəyim niyə ağrıyır? Mənim üçün maraqlıdır. Orada
nə gördük ki? Məni meşədən çıxarıb gətiriblər. Orada
bəni-insan olur ki? Amma bura maraqlıdır. Yaxşı yadıma
düşdü, bu gələn sənə tanış gəlmir?
- O sarışını deyirsən? Üzü üzlər görüb. Beş dəqiqədən
bir telefonuna zəng gəlir. Oğlana yalandan gah deyir
ki, podruqamdı, gah deyir, anamdı. O gün mənim dibimə
çəkilib danışırdı. Yarpaqlarımı şəkləyib qulaq asırdım.
Kim idisə tapşırıq verirdi, öyrədirdi, nə demək lazımdı,
nə etmək lazımdı. Yazıq o gədənin gününə, təmiz oğlana
oxşayır… Amma qız onu dolayır. Gah deyir, mahnı oxu,
gah deyir ki, yalandan deyirsən, məni sevmirsən, gedirəm,
mən ciddi ailədənəm. Atam bilsə, məni doğram-doğram
doğrayar, nə bilim, qardaşım bilsə, ətimi şişə çəkər.
Anam bilsə, dolmaya bükər. Əmim oğlu bilsə, ikimizi
də öldürər. Xalam bilsə, tükümü dildər, bibim bilsə,
pişiyimi ağaca dırmandırar. Guya hər gün evlərinə elçi
gəlir. Tək günü gələnləri, atası, cüt günləri gələnləri
anası qovur…
- O gün gədə nəsə şeir deyirdi, nə təhər şeir idi, bir
şeyə oxşayırdı?
- Qız bir dəfə dedi ki, məni sevmirsən, sevsən, şeir
yazarsan. Axırda oğlan bir şeir dedi, xəcalətdən yarpağım
tökülürdü. Görüm necə deyirdi?
Qarlı dağlar hündür-hündür,
Polis bizi yaman güdür,
Sən də məni sevirsənmi,
Bu eşqimi bilirsənmi?
- Qız nə dedi?
- Qız özünü güclə saxlayırdı. Şeiri eşidəndə şaqqanaq
çəkib güldü, sonra da: «Mənim çuşkam, indi bildim ki,
məni sevirsən. Amma sabah da bir şeyir deməsən, gəlməyəcəm»
- dedi... Bir ora bax.
- Hara?
- Kişiynən arvad gedir, kolyaskada da uşaq..
- Hə, noolub ki?
- Tanımadın?
- Yox.
- Qocalıbsan, ay Evkalipt! Düz altı ay gəlib bizim dibimizdə
xısınlaşmadılarmı? Axırda kişi arvadını boşuyub bunu
aldı. Kişinin katibəsidi idi…
- Hə, hə, yadıma düşdü.
- İndi bizə tərəf baxıb qımışacaqlar. O tez-tez gəlib
burda ağlayan arvad isə onun birinci arvadıdır. Kaş
bütün bunları görməyəydim. Başımdan duman qalxır. Yalan
deyirmsə, budağım quşsuz qalsın.
- Yaxşı, bir az dincələk, onsuz da gecə yatmağa qoymayacaqlar.
Sabahın xeyrə qalsın!
- Sabahın xeyrə.
