Laylay,
bakıcığazım, laylay!
Laylay dedim yatasan, gül-çiçəyə batasan…
Əzizim, şəhərciyəzim, niyə yata bilmirsən? Səni narahat
edən nədi, yeganəm? Bir tanəm, gözünü yumsana, rahatlansana.
Belə getsə, gec böyüyərsən, cılız, xəstə olarsan, gözümün
işığı, böyüyən şəhərim, paytaxtım mənim!
İstəyirsən, sənə bir mahnı oxuyum? Hə, yerini rahatla:
«Bakı gözəl şəhər, mehriban diyar…» Bir bax, üzü necə
işıqlandı? Ürəyinə yağ kimi yayıldı, eləmi? «Sən şəhərlər
gözəlisən, Bakı, ey cavan Bakı, mehriban Bakı»… Hələ bezməmisən
bu havalardan? «Qara qanın qaranlığa işıq saçır, ağ günlərə
gələcəyə yollar açır…» Bilirəm, belə mahnıların ağuşunda
yatmağı sevirsən: «Qucağında Xəzərin yatıb dincələn Bakı,
qarı, çiskin yağışı, əyri, köndələn Bakı»…
Yenə də gözünə yuxu getmir. Bıy, başıma xeyir, «pampers»in
su bıraxır ki?.. Su içində necə yatasan, qadası? Kanalizasiyalar
dolub, çirkab sular küçələrinlə axır, lehmə də ki, dizəcən.
Yazıq şəhərim, adamın artıb, «pampers»inin çəkisi ki artmayıb.
Vallah, bu axmaq «pampers»dən çıxmağın vaxtıdı! Bahaçılıqdı,
axı. Sənin ölçün də çətin tapılandı… Tarixdən keçmişəm
ki, qədim şəhərlərin şəhər adlandırılmasıyçün onun kanalizasiya
sisteminə baxırlarmış. Kanalizasiyası oldusa, şəhərdi,
yoxdusa, hələ də kənddi. Sən böyük kənd adlandırılmaqdan
qorxmursan, şəhərim? Əlbəttə, düzəldəcəklər, söz veriblər…
Bəlkə, acmısan? Yarıac yuxuya getmək çətin olur, bilirəm.
İki milyonluq şəhərim, artıb üç milyonu da keçmisən. Bu
boyda camaatı dolanışıqla, bəlaları, bu günü və sabahıyla,
niyyət və arzularıyla birgə udmusan, hələ də doymamısan,
balaca? Qorxuram, bütün Azərbaycanı həzmdən keçirəsən,
yenə də gözün doymaz. Bir kiri, dincini al, bəsdi daha!..
Qabaqlar bura gələn sənə uyğunlaşırdı, indi gələnlər səni
uyğunlaşdırır. Əlbəttə, çətindi! Keçmiş missionerlərin,
milyonçuların ləzzətlə tikdirdiyi şəhəri gəlmələrin zövqünə
uyğun dəyişdirirlərsə, neynəyə bilərik, balaca? Böyümək
lazımdı, böyümək!
Bəlkə, qarnın ağrıyır? Körpələrin balası səni də rahat
qoymur, yəqin. Qazdan boğulan da bizik, sənə nə var ki?
Bu balaca bircə tez böyüsəydi, iydən beynimiz çatladı
ki! Hələ ağlı kəsmir… Eşitmisən, deyirlər bir azdan iydən
şəhərin mərkəzində gəzmək olmayacaq.
Bəlkə, toxluq eləmisən? İndi nəfəsini də dərə bilmirsən.
Tıxaclardan dərman tapsaydıq, verərdik, rahatlanardın.
Ümid dolu baxışlarını körpülərdən çək, şəhərim! Nə qədər
ki, böyüməmisən, küçələrin rahat və enli olmayıb, tıxaclar
olacaq, səni də, bizi də yaşamağa qoymayacaq.
Bax qabaqdan Yeni il gəlir. Səni yenə də bəzəyəcəklər.
Bilirəm, sən də bunu çox sevirsən. Rəngbərəng şarlar,
parlaq oyuncaqlar, Şaxta baba və çoxlu sevinən insanlar
görəcəksən. Düzdü, həmişə belə olmur. Onda, yəqin, küçələrini
də süpürəcəklər. Bayramdan sonrakı zil-zibili də küləklər
süpürəcək, fikir eləmə. Yaxşıca əylənərik, elə?
Yenə də ağladın, niyə, bakıcığazım? Deyirsən, səni sevmirik.
Heç belə şəhəri sevməmək olar, nə danışırsan? O da düzdü,
Bakı haqqında mahnını, deyəsən, axırıncı dəfə Tofiq Quliyev
yazıb. Bu, o demək deyil ki, səni sevən yoxdu. Tofiq Quliyevdən
yaxşı yazan tapılmır, Bakım, utanırlar pis yazmağa. Küçələrdə
danışılanlar sənin də qulağına çatıb? Mən də eşitmişəm,
sənə çirkli, balaca və səs-küylü şəhər deyirlər. Bura
ayaq basan gününü qarğayanlar, burdan getməyi arzulayanlar
da çoxdu. Nolar, qoy getsinlər gəldikləri yerə. Qoy getsinlər
görmədikləri ölkələrə. Biz səninlə burda qalarıq. Böyüyərik,
sonra onlara acıq da verərik.
«Novostroyka»lardan qorxma, bir azdan tikməyə yer tapmayanda
dayanacaqlar. Yeniyetmə vaxtında insanlar da yaman eybəcərləşir.
Bax ha, cığallıq eləyib zəlzələdən- zaddan bir şey qopardarsan,
batarıq. Fikrin köhnə binalara getməsin, onlar bünövrə
üstündə dayanıb. Təzə tikilənlərsə camaatın duaları üstündə
durub, bünövrəyə arxayın olma.
Hə, di gəl başını qoy Xəzərin sahilinə. Bax belə!.. Biz
səni olduğun kimi sevirik, paytaxtım. Hər şey düzələcək,
yoluna düşəcək. Sən böyüməyində ol. Mənsə sənə laylay
oxuyum, şəhərim…
