Kənddən Leninin yanına adamlar gəlir:
- Vladimir İliç, ərzaq sapalağını ləğv edin. Aclıqdan otların hamısını yedik. Belə getsə, mal kimi böyürəcəyik.
- Düz demirsiniz. Biz Feliks Edmundoviçlə bir çəllək bal yedik, amma arı kimi vızıldamırıq.


-Vladimir İliç, Sizin yanınıza kənddən nümayəndələr gəlib.
- Nə gətiriblər?
- Təzə balıq.
- Neçə gün yol gəliblər?
- İki həftə.
- Balığın hamısını uşaqlara verin.


Tatar, yəhudi və çukça Leninin hansı millətdən olması barədə mübahisə edirlər.
Yəhudi deyir:
- Şübhə yoxdur ki, o, yəhudidir. “r” səsini deyə bilmir, əlini jiletinin cibinə qoyur. Bu, yəhudi ədasıdır.
- Yox – deyir tatar - Lenin tatar idi, Kazanda oxuyub, Kazanda yaşayıb..
Çukça:
- Amma Lenin çukçadır.
- Niyə?
- Çox ağıllı idi...

-Vladimir İliç, qiyamçılar həbs edilib. Nə edək?
- Güllələyin. Amma əvvəlcə çay içirdin. İsti çay haaa.

Teleqram: ”Moskva. Kreml. Leninə. Yoldaş Lenin, kasıb yəhudiyə kömək edin”. Səhəri gün Rabinoviçi lazım olan yerə çağırırlar:
- Ağlın başındadı? Lenin neçə ildir ölüb?
- Əşşi, nə vaxt sizə lazımdır, Lenin daim diridir, kasıb yəhudiyə lazım olanda deyirsiniz çoxdan ölüb.

25 oktyabr 1917. Smolnı. Sosialist inqilabının qələbəsini elan edən Lenin deyir:
- Bundan sonra bütün Rusiya ərazisində 8 saatlıq iş günü elan edirəm və bazar günü istirahət ediləcək.
Sürəkli alqışlar.
- Əgər biz işlərimizi yaxşı qursaq, həftədə iki gün istirahət edə bilərik.
Adamlar qışqırırı: “Ura!
- Əgər biz Fordun texnologiyasını zavodlarda tətbiq edə bilsək, hər həftə üç gün dincələcəyik.
Hamı əl çalır, papaqlarını göyə atırlar.
Bir az gözləyəndən sonra Lenin məzəmmətlə deyir:
- Sizə baxıram, yoldaşlar, deyəsən, işləməyə heç həvəsiniz yoxdu!

-Vladimir İliç, Siz niyə “Oxumaq, oxumaq, yenə də oxumaq” şüarını verirdiniz?
- Mən elə şüar deməmişəm. Qələm yaxşı yazmırdı. Onu düzəldirdim.

- Feliks Edmundiviç, ayağınız tüklüdür?
- Hə. Niyə soruşursunuz?
- Belə də yazırıq. Qışda valenka verilməsin.



Doktor mavzoleydən çıxır:
- Yaşayacaq!

Həkimlər Leninin dirildirlər. Biri o birindən soruşur:
-Əməliyyat necə keçdi?
-Uğurla.
-Pasiyentin ilk sözü nə oldu?
-Lenin yaşadı, Lenin yaşayır, Lenin yaşayacaq.

Lenin çox pərişan idi ki, anası inqilabdan bir il əvvəl ölmüşdü. “Ah, kaş sənin əvəzinə mən öləydim” dedi anasının yasında. Hamı onunla razılaşdı.

Leninin silahdaşları çox zarafatcıl idilər. Onlar divarlara elanlar yazmağı sevirdilər: “Sağılan inək satılır”, ”Yaxşı samoqon var” və s. Bu elanları divara yapışdırır, ünvanda isə Leninin Kremldəki adresini yazırdılar. Beləliklə, Leninin yanına insan axını gəlirdi...

Krupskaya pionerlər qarşısında çıxış edir:
- Əziz uşaqlar! Leninin yaxşı insan olduğu hamıya bəllidir. Bir hadisə danışım. Bir dəfə o, Razlivdə olanda üzünü qırxırdı. Ordan bir uşaq keçirdi. Lenin ülgücü itiləyir və uşağa baxırdı. O, üzünü qırxdı, ülgücü itiləyə-itiləyə uşağa baxdı, baxdı, sonra ülgücü silib qabına qoydu. Amma o, ülgücü yuya da bilərdi....

Krupskaya Brejnevin qəbuluna gəlir.
- Məni tanıyırsınız, şübhəsiz...
Suslov Brejnevin qulağına pıçıldayır:
- Bu, Nadejda Konstantinovnadır!
- Aaa. Nadejda Konstantinovna!
- Familiyamı da xatırlayırsınız?
Suslov pıçıldayır:
- Krupskaya!
- Əlbəttə, bilirəm, Krupskaya! Sizin əriniz Krupskini də tanıyıram. Bu xeyirxah qocanı kim tanımır?

Kommunizmə gedən qatar dayanır. Yol qurtarıb. Lenin:
– Hamı iməciliyə çıxsın. Yolu düzəldək. Relsləri kapitalistlərdən alaq. Biz olmasaq da, balalarımız kommunizmdə yaşayacaq. Stalin:
-Qatarın briqadasını və stansiya işçilərini güllələyin. Qalanlar şpal döşəsin.
Xruşşov:
– Hamıya bəraət verilsin. Qatarın arxasında olan relsləri söküb qabağa düzün. Otuz ildən sonra kommunizmə çatacağıq. Brejnev:
– Pəncərələrdəki pərdələri bağlayıb vaqonları yelləyin. Hər bir normal sovet adamı başa düşəcək ki, gedirik.
Andropov – pəncərədən baxmaq istədi və öldü. Çernenko cəhd eləməmiş öldü. Qorbaçov platformaya çıxdı, baxdı:
-Nə irəliyə yol var, nə geriyə. Ona görə qatarı yenidən qurmalıyıq.

Balaca qız gecə yata bilmirdi. Ana uşağı sakitləşdirmək istəyib soruşur ki, niyə yatmır? Qız deyir: "Qorxuram"
-Nədən?
- Tərbiyəçi məktəbdə dedi ki, Lenin diridir və o balaca uşaqları çox sevir...

Dzerjinski Leninə zəng edir:
- Vladimir İliç, nə vaxt güllələyək – nahardan əvvəl, yoxsa sonra?
- Mütləq nahardan əvvəl. Naharı isə fəhlələrin uşaqlarına verin.

- Lenin axmaq deyildi. Onun ilk işi torpaq haqda dekret oldu. Amma kəndlilər torpaq üzü görmədilər!
- Əvəzində kəndlilər də Leninə borclu qalmadılar – o da torpaq görmədi!..