Rəqs dərsi
İfa edir şəhərimizin ən məşhur zibilləri

Hərdən gündəlik qayğıları üstümdən tullayıb oynamaq istəyirəm. Kompüter və problemlər qarşısında əyilmiş kürəyimi dikəldib əl-qolumu açıb, sümüklərimi dingildətsəm nə olardı? Nə dərəcədə gözəl oynamalıyam ki, ürəklənib adam arasına çıxım. Rəqs eləməyi öyrədənimiz olsaydı!.. Bilirəm, siz də oyrənmək istərdiz. Vaxt hardandı? Atalar demiş: «Səhər get naxıra, axşam gəl axura». Amma diqqətimizi itiləyib ətrafa baxaq, axı burda hər şey hərəkətdə, rəqsdədir.
Başımızda Çarliston oynayan kağız və qəzet qırıntılarının davranışı ürəyimcə deyil. Zibil olmaq taleyiylə barışa bilməyib hələ də keçmiş günlərin havasını oynayan qəzet qırığı zəhlətökən rəqsini insanın sifətində oynamaq istəyir. Elə bilir onu yerdən qaldırıb hələ bir oxuyacaqlar da? Oyunuvu oyna, heç kiosklarda satılanda da qara qəpiyə dəyməzdin.
Bu günlərdə damımızdakı antenna bir göbək rəqsi vururdu ki, lap paxıllığım tutdu. Qol-qanadına ilişmiş əskiləri elə pərgarcasına yellədirdi ki, üzükdən keçən nazik ipək yaylıqla «yaşmaqlanan» oriyental rəqqasənin ustalığı onun yanında sönük görünürdü. Hayıf, bu boyda sənət qarşısında «darbalağına» puldan-zaddan basan olmadı.
Payız olsaydı ağacların Strip-densinə baxardıq. Küləyin diqtəsiynən soyunan ağaclar üstündəkiləri çılpaqlaşanacan atacaq. Düzdü də yatmağa gedəndə soyunarlar. Soyunandan sonra tökdüyü yarpaqların rəqsinə məhəl qoymağa hal nə gəzir? Yarpaqlarsa qol-boyun olub Yallı gedəcək. Gələn yaza qədər kimdi onları süpürən?
Qonşu tində ehtiraslı karton qırığı vardı. Çox forsluydu, deyəsən üstündəki xarici yazısıyla fəxr eləyirdi. Hər yoldan keçənlə Tanqo oynamaq istəyəndə onu hərarətlə qucaqlayıb qopmaq bilmirdi. Sanki bilirdi ki, Tanqoda oynayanlar bir-birinin gözünün içinə baxmalı, yanıb yaxılmalıdılar. Sonuncu dəfə onun alovla tanqo oynayarkən görüblər.
Plastik qabların Rok-n-rolundansa lap bayılıram. Xarici etiketli qablar xarici rəqslər oynayarkən bizim istehsalçının sığalını hələ də unutmamış qablar prinsipal olaraq Nəlbəki rəqsi oynayır. İçinə yığılmış qum və xırda daşları ehmallıca cingildədərək ustufca diyirlənir, enli küçələrimizdə ağayana, xanım-xatın bir rəqs oynayrılar.
Günbəgün artan tikintilərdən qopan qum dənəcikləri elə bil incəlik və məharətini insanlara göstərməklə acıq verərək qu kimi süzürlər. Asfaltı görünməyən küçələrimizdə cah topalanıb, cah da sərələnib incə, nəfis krujeva yaradırlar. Onlar deyəsən Vağzılını lap çox oynayıblar. Yoxsa gün-gündən belə artmazdılar.
Şəhərin ağır cayıllarıyçün bir Tərəkəmə!.. Onlar küləyin dediyiynən oturub duran zibil deyil ha. Üst-üstə qalanıb illərlə çəkisini artıran bir qalaq möhtərəm zibil colma cocuq kimi Qaytağı atmaz ki! Ağır olan batman gələr.
Bilmirəm insanlar balet oynamağa bu qədər vaxt və enerji sərf eləyir? Odu da 40 yaşında pensioner olub qalırlar. Şəhərin elit zibilləri gözəl tərtibatlı, rəngarəng tamaşaları çox rahatlıqla ortaya gətirirlər. Tamaşaların amfiteatrı, parteri, hətta balkonlardan özünü küçəyə atan solistləri də var. Burada nə kostyumer- dizayner, nə də rəssam əməyi lazım gəlir. Hər şey super marketlərdəki kimi çox parlaq və «şık»dı. Kütləvi səhnələr onlarda daha yaxşı alınır. Küçələrimizdəki zibil orqiyaları «1001 gecə» baletinin uğurunu kölgədə qoya bilər.
Uzundərə açmayaq. Küləklər şəhərindəyik, burda hər şey o istəyən kimidi. Ritmi verən odur. Yazına-qışına baxmaz, öz bildiyin eləyər. Amma çox qınamayın, küçələrimizi süpürən də özüdü, zibilləri oynadan da, yığışdırıb yol qırağına yığan da… Kef eləyin, zibillər, onsuz da bu yaxında şəhəri yığşdırmaq fikrimiz yoxdu.
Zibillər, halaya gəlin e, halaya.... Ha yordu, yordu, yordu, görək kim kimi yordu!