Yaxud hamılıqla yeriniz behiştlik…
Deyirəm, adamın dili də başına bəla olarmış! Dünən redaksiyamızda
eşitdiyim, yeri gəlmişkən, çox korrekt şəkildə soruşulmuş:
«Haralardasan, niyə görünmürsən?» sualına dilim dinc durmayıb:
«O dünyadan reportaj hazırlayıram» dedim. Dalıycan viruslarla,
xəstəliklərlə, gündəlik məişətlə birhəftəlik gərgin mübarizədən,
o dünyanı görüb qayıtmağımdan bir dastan söz danışdım.
Dilim-dilim olasan, dilim! Reputasiyama ciddi zərər gətirməməkçün
gərək o dünyalardan da yazım.
Yaddaşımın dolanbaclarında, küçələrimizdən xeyli təmiz
künc-bucaqlarında eşələnib, hətta tin başında sallağı
oturub o dünya haqqında bildiklərimi yada salmağa çalışıram.
Klinik ölüm keçirmişlərin danışdıqlarını həmən «brak»
sayıb yararsız material kimi yaddaşımın səkisindən silirəm.
Tunelin sonunda işıq, gül–çiçəkli yamacda klassik musiqi
səsləri, ölənlərlə remiks görüşlər… Xeyr, bu mənnik deyil.
Bu boyda yalan yaza bilmərəm. Oxuyub öyrəndiklərimdən
qarmağa sala biləcəyim bir fikir o oldu:
Deyirlər, o dünyada hər şey yaşamımızdan çox fərqlidi.
Hər şey tərsinə olmalıdı! Bunu da başbilənlərimiz deyir…
Yəni bu dünyanın kasıbları, məzlumları, əzilənləri o dünyada
padşah kimi yaşayacaq, hətta onu incidənlərdən də bac
ala biləcək. Sizi də gülmək tutdu? Elə bilirsiz ki, hələ
də nağıl oxuyuram. Əslində, nağılların o dünyası daha
keşməkeşli, zülmlü, imtahanlıdı. Bu dünyaya qayıtmaqçün
o dünyanı təpəgözlərdən, küpəgirən qarılardan, cadugərlərdən
təmizləyib, hələ bir 40-cı otağın sirrini açıb, tayı-bərabəri
olmayan gözəli xilas eləyib, Simurq quşunun belinə qalxıb,
yəni bir sözlə, o dünyanın zir-zibilini silib-süpürüb
ordan çıxa bilərsən. Odu da, oralara düşənlər bir də geri
qayıtmır!..
O dünyanın darvazalarına çatanda heyfsiləndim ki, özümnən
fırçadan, rəngdən nəsə götürməmişəm. Yanımda olsaydı,
darvazanın bu tayından bir neçə buta çəkərdim ki, bizimkilər
buranı da özününkü bilsin. O dünyanın kandarındaca ikili
buta, hamilə buta, küsəyən butanı görən ermənilər buralardan
qaçacaq. Onlar elə bilir ki, azərbaycanlılar real həyatda
kabab yeyib, kef eləyib, gecə-gündüz mahnı deyib rəqs
elədiyindən onları burda fərli bir şey gözləyə bilməz.
Axı onlar hardan bilsin ki, biz gecə-gündüz, hətta şou
əhlinə hayıl-mayıl olanda da Qarabağ dərdindən çatlayırıq.
Özümüzə zülm verib pul qazanırıq ki, müəllimlərə rüşvət
verə bilək, uşaqlarımıza zülm verib dərs öyrətməsinlər.
Azad, xoşbəxt vətənin razı vətəndaşlarının rolunu oynamaqdan
çətin bir rol bilirsizsə, sizə Nobel mükafatı düşər.
Deyim ki, oralarda şou əhli də gözümə dəymədi. Ulduzlarımızın
astral kopiyasını orda görmək ümidiylə qır qazanının yerini
soruşanda mənə güldülər. Sən demə, toy əzabları, milləti
yola vermək, əyləndirmək, şad-xürrəm günündə, lap yeri
gəlsə, seçki kampaniyasında cəhənnəm əzabı çəkdiyindən
onların yeri indidən behiştdə bronlaşdırılıb. Uzaqgörən
və dərrakəli xalqım indidən o dünyasını qazanırmış, mən
bunu da oralarda bildim. Yoxsa ki, özünə hörmət edən millət
marşrutdakı belə təhqirlərə dözər? Yoxsa elə bilirsiz,
palçıq içində yaşamağı özünə rəva bilən tapılar? Hansı
xalqın nəinki öz şalvarını, hətta öz uşaqlarının gələcəyini
də bir parça çörəyə satmağa bu boyda ürəyi tapılar? Hamı
bilir ki, bu dünya fanidir. O dünyamızı qazanaq, o dünyamızı…
O dünyada cəhənnəmin yerini də soruşdum, dedilər get,
heç olmasa bir gün yaxşı yaşa ki, burda sənə cəhənnəmi
göstərə bilək. Ona görə də cəhənnəmi görməmiş o dünyadan
yazdığım reportajı yararsız sayıram. Oraları gəzib geri
qayıtmaqda israrlı olsam da, redaksiyada mənə tərs baxışlarla
baxıb: «O dünyadan gələn üçün heç də pis görünmürsən»
dedilər. Yəni camaat burda informasiya cəbhəsində vuruşarkən
mən fit çala-çala o dünyalarda dolaşıb kef eləmişəm?..
Təcrübəli səyyah kimi gördüklərimi bölüşəndən sonra gərək
qayıdıb ardını yaşayım. Necə deyərlər, o dünyalığımı qazanım
gərək!..
