Etik kodeks


Kimin ki, öz dünyası, dünyaya öz baxışı, bu dünyanın dəqiq xəritəsi və xəritədə istinad nöqtələri varsa, ona yaşamaq rahatdı. Bu xəritənin çaylarının, vadilərinin, dağlarının yeri dəqiqliklə göstərilibsə deməli bu çayların daşıb məcrasını dağıtmaq, dağların uçub başına tökülmək, vadisindən dağ çıxmaq ehtimalı da azdı. Biz belə dünyada yaşamağa öyrəşmişik. Bü dünyanın xəritəsi yaxşı çəkilib, ya yox, bu ayrı bir məsələdi. Amma dünyanın yaranması hər kəsin öz şəxsi işi və çox intim bir məsələdi. O qədər intimdi ki, başqasına «Filan vaxt sən belə hərəkət etməliydin» demək həmin şəxsə yataqda özünü aparmaq üzrə instruksiyalar vermək kimi ayıb və qəbul edilməz bir işdi.
Bu etik kodeks uşaqlıqdan bəri yazılmağa başlayır. «Dəftərdə» ilk yazını validenlərimiz edir. «Belə otur, belə dur» kimi instruksiyalarla bir növ çobanlıq edirlər. Sonrakı yazıları özümüz edirik. Yaxşı nədir, pis nədir problemini əsas götürüb dünyada yaşamaq üçün bir növ bələdçi kitabını yazırıq. Sonradan maddələri, müddəaları artıraraq həyatımızı ağırlaşdıran bu kitabda nəyisə redaktə etmək üçün hər şeyə yenidən baxmaq, götür-qoy etmək, bəzilərini yenidən yazmaq lazım gəlir.
Hər kəsin öz kodeksi var. Onsuz da bu kodeks vaxtaşırı dəyişir. Ona görə də onu təzyiqlə dəyişdirmək lap nahaq bir işdi. Gəncliyində öz individuallığını təsdiqləmək yaxşıdı, yetkin yaşda isə əməkdaşlığa can atmaq. Özünü yenicə biznesə atan adam üçün hər şeyi öz əlləriylə yaratmaq yaxşıdasa, artıq stabillik əldə edilən kimi səlahiyyətləri əməkdaşlarla bölüşmək daha düzgün addımdır. Yoxsa hamı müdirin səriştəsizliyindən danışacaq. Ona görə də öz etik kodeksini başqasınınkı ilə müqayisə etmək dünyanın yəqin ki, ən axmaq işidir. Ziyanlı və perspektivsiz məşğuliyyətdir. Hər kəs öz etik kodeksini ona görə yaradır ki, başqasının yazdığı qanunlarla yaşamasın. Öz etik kodeksimizi hər dəfə yeni redaktədə çap etdirdikcə biz ətrafdakılarla bərabər yaşamağı öyrənirik. Əslində biz başqalarıyla deyil, özümüzlə bərabər yaşamağı öyrənirik.
Deyirlər ki, etik kodeksdə «Özünə məhəbbət» bölməsində treninqləri heç olmasa iki həftədən bir təzələmək lazımdı. Vaxtaşırı diqqətini özünə yönəldə bilməyənlər adətən heç kimi sevə bilmir. Dünyanın daxildən tədqiq etməyə öyrəşdiyimizdən bəzən adama elə gəlir ki, ətraf dünyanın idarəçiliyi də daxildən gedir. Bəlkə də əsil həqiqət elə budur?
Hiss orqanlarımız bir yana, beynimiz də mütəmadi olaraq bizə yalan danışır. Fırlanan qıza baxanda sol beynimiz onun sola fırlandığını, sağ beynimiz isə sağa fırlandığını deyir. Əgər bir beyində iki bir-birinə zidd fikir yanaşı yaşayırsa bu boyda dünyadan necə baş çıxaraq? Etik kodeksi iki gündən bir dəyişən adamın cəmiyyətdə də yeri olmaz.
Həmsöhbətə hörmət əlaməti kimi səmimi danışmaq yaxşıdı, yoxsa axmaq həqiqəti dilə gətirmək? Söz verdiyini vaxtında əməl etmək yaxşıdı, yoxsa vəd verib arxayınlaşdırmaq? Ürəyinin səsini dinləsən yaxşı olar, yoxsa daimi tərəddüdlər içində çapalamaq? Bütün bu sualların cavabı hər kəsin etik kodeksində ağ kağız üzərində qara mürəkkəblə yazılmış kimi aydın yazılır. Kiməsə öz fikirləriylə yaşamaq, kiməsə başqalarının tərifini gözləmək rahatdı. Kimsə dostlarını ürəyi istəyəndə yad edirsə rahatlaşır, kimsə «belə lazımdı»nı əlində bayraq edib zəhləsi getdiyi adamlarla oturub durur. Bəzən hər dəfə yeni çıxış yolu tapmaq kiməsə «həmişəki kimi» olmaqdan daha rahatdı. Kimsə cibində pul olmayanda narahatdı, kimsə başqasına borclu olanda. Bəziləri öz bildiyini edəndə rahatlaşır, bəziləri isə başqalarına bənzəməkdən qorxur. Kimsə sevdiyi insanlara əl tutur, kimsə sevmədiyi, amma ehtiyacı olanlara özünü borclu bilir. Belə şeyləri hər kəsin öz şəxsi kodeksi tənzimləyir. Görəsən daim üzr istəyib bəraət istəmək yaxşıdı, yoxsa heç nəyə görə tərəddüd keçirib narahat olmamaq? Öz həyatının yüyəni öz əlində olsa günahları başqasının boynuna yıxacaqsanmı? Hər şeyi həyatda özün qazansan bütün dünyadan fasiləsiz üzr istərsənmi? Kiməsə öz ideyasını reallaşdırmaq rahatdı, kiməsə başqasınınkını çırpışdırmaq. Kimsə müsbət bir şeyi vurğulayanda əziyyət çəkir, kimsə pis bir şeyi. Bəzən insanda yaxşı məqamları görmək pis xasiyyətləri gözə çarpdırmaqdan rahat gəlir. Öz emosiyalarının qarşısını almaq bəzən bir yığın düşmənin qarşısını almaqdan betər olur. Haqlı olmadığını boynuna almaq bütün dünyadan küsməkdən çətin gəlir. Bu yolları keçmiş adama öz yoldan danışmaq bütün dünyanı yaşamağı öyrətməkdən daha çətindi.
Bu köşə də başqalarını yaşamağı öyrətmək cəhdi deyil. Öz etik kodeksində növbəti redaktə prosedurudur. Şəxsi etik kodeks balaca məsələ deyil. Çünki belə balaca-balaca şəxsi etik kodekslərdən bütün millətin, sonra isə bütün bəşəriyyətin ümumi etik kodeksi yaranır.

 


Seçilmiş
Bir etüd və üç nöqtə…
Özümə məktub
On beşinci daş
Röya
Məyusluq bayramı
Böyük səhər sindromu
Çay buxarı ilə meditasiya
Çəhrayı duman
Bir çimdik qırmızı
Qəribə adamlar
Vətənə daş, yoxsa başına daş
Ermənilərə minnətdarlıq
Fakir, foxsa fağır?
İlmələr və qarmaqlar
«Cherchez la femme»
Sevgi naminə
Azadlıq simfoniyası
Palçığa bulaşmış libido
Tənha doğulmuşlar
Utanıram
Susuz balıq
Yaxşı qızlar cənnətə düşür?
Həmişə yubanan sonra
«Keep smiling»
Döyə-döyə
Qurama dünya
«Das Ist Fantastisch!!!»
Milli striptiz
Tutti
Sevgi adlı boyat nağıl
Cəmi bir kadr…
Çağdaş folklor necə yaranır
Zümzümə
Ağ kağız, yoxsa bahalı kətan?
Qum saatı
Kişi üslubunda köşə
İntəhasız meymunlar teoremi
Özüm...
Yuxu dəyərində kopyalar
Ad günü
Güllü günlər
Arvadbazlardan kömək
Şantrapa
Küçələrə su səpmişəm
Darıxmağın min bir rəngi
Danışmaq, yoxsa çərənləmək?!
Qranj
Çeynənmiş ikebana
Bütün yaxşılıqlara ölüm!
Sadizm
Rəqs dərsi
Qəlbi şikəstlərə sədəqə vermirlər
İmpression baxış
Nü...
Etiraf
Peyzaja sıçrayış
Siz deyən olsaydı…
Zorlanmış şəhər
Çılpaq qadın silahdan da güclüdü
Kərtənkələlər
Mənim «mən»im
Nənələr və nəvələr
Qaçan qurbağaların nağılı
Günəşi öldürənlər
Qadın qəddarlığı
Boz şəhərin boz adamları
Səninçün
Şükranlıq
Qanla yuyulan günahlar
İrəli, meymuna doğru!
Qurama üslubunda məntiqsiz köşə
Ağ və Qara
Açar dəliyindən görünənlər
Xoşbaxlığ…, xoşbaxlığ .., yenə də xoşbaxlığ…
Plaqiat, oğurluq, yoxsa abırsızlıq?