Marşrutdakı «1001 gecə» nağılı

Ay Allah, bu istilər nə vaxt bitər?! İydən beynimiz çatladı ki!.. Deyərsiz ki, yenə şikayət, yenə zarımaq. Hə? Qadının bundan başqa əlindən nə gələr ki? O qədər incə mövzudur ki, bilmirəm hansı tərəfdən yanaşım ki, sonra adımı respublikada kişilərin birinci düşməni, yaxud ondan da pis – feminist adlandırmasınlar. Görüm bir mövzuya dolanbac yollarla yanaşa bilirəmmi?
Bir vaxtlar dayımın kitabxanasında «1001 gecə» nağıllarının çoxcildliyinə həsrətlə baxırdım. Yaşım çatmadığına görə mənə onları oxumağa vermirdilər. Əvəzində «Sirrlər adası», «Kapitan Nemo» kimi kitablar təklif olunsa da gözüm əlçatmaz arzumdaydı: tünd göy fonda sarı ay işığı, tağlı pəngərə və qədim şəhərin yatmış şəkli olan qalın cildlər. Necə oldusa böyüklərin gözündən qaçırıb kitabların birini əldə elədim. Orda baş barmağı kəsilmiş cavan oğlan haqqında nağıl vardı. Süfrəyə dəvət edilmiş bu cavan yeməkdən qabaq əlini 60 dəfə yuyub süfrəyə oturur. Yeməkdən sonra da əllərini 60 dəfə sabunla yuyur, sonra gül suyu və müşk ənbərlə də ətirləyir. Nə üçün bu hala gəlibsən soruşanlara bu cavan oğlan danışır ki, sən demə gözəl və varlı bir qadın onu evinə dəvət edibmiş. Yeyib içib səadətdən başı dumanlananda yatağa girmək məqamında birdən qadının üzü dönüb. «Yeməkdən sonra əllərini yumamış mənimlə yatağa girməyə cəsarət eləmisən?» çığıraraq bu oğlanı eşşək qədər döydürüb. Yarımcan hala gələndən sonra ürəyi soyumayıb onun baş barmağını da kəsdirib ki, ömürlük yadından çıxmasın. O vaxtkı uşaq ağlımla qadını çox qınamışdım.Yəni kişinin başa salmağın ayrı yolu yoxdurmu? Bir dəfə deyəydi, qanmasaydı sonra cazalandırardı da. İndi fikirləşirəm ki, o vaxt uşaq olmuşam. Bilməmişəm ki, şərqli kişisini başa salmağın ayrı yolu yoxdu. Olsaydı bu barədə nağıllar qoşulmazdı.
Bilirəm, deyənlər tapılacaq ki, kişidən iy gələr də! Əsil kişi obrazının üstündə hələ bir siqaret, tər və bəzən araq iyindən ibarət əlavə möhür də olmalıdı. Bəlkə də? Kişinin mamont ovlayıb gətirdiyi dövrlərdə tər iyi həm də qalibiyyət qoxusuydu. Çiynində ət parçası, gözlərində qığılcımlar olan kişini mağaradakı arvadı qoxuqarışıq sevinclə qarşılardı. İndikilərin gözündəki qığılcımı sönüb, çiynindəik ət parçası çoxdan yoxa çıxıb. Amma bircə tər iyi qalıb, o da qalibiyyətdən çox uzaq. Hər şeyi başa düşürəm, uşaqların boğazından kəsib dezodorantmı alacaq? At kimi, eşşək kimi işləyən fəhlənin adam kimi ətiri niyə olsun ki? İşləyəndən sonra evə ağ adamlarda olduğu kimi çimib gəlirmi? Amma siz özünüz deyin, bəyəm adamdan da it iyi gələr?
Vallah, billah mən xalxın kişisini iynəmirəm. Mən ictimai nəqliyyatdan istifadə eləməyə məcburam. Durub yad kişiyə necə anladım ki, adam iy verməz. Tərləmisən bir eyib, pəncərənin qabağında yel çəkən yerdə oturmaqnan bizə niyə zülm verirsən? Məşhur lətifədəki deyilən kimi yumaq lazımdır e..., havaya vermək yox. Əlbəttə, qoxu üstündə kişiləri kəsib tökə də bilmərik. Mağarada ət gözləyən qadınlar bunu mənə bağışlamaz. Neynək, gərək havaların soyumağını gözləyək. Bayaqdan elə onu demək istəyirəm ki, bircə bu istilər bitsəydi! Humanitar yardım paylayan ictimai təşkilatların nəzərinə: «Qoxularla mübarizə» adı altında ölkənin kişi əhalisinə dezodorant və antipersperantların paylanması kimi humanitar aksiya keçirilərsə şəxsən mən ayaqyalın və başaçıq bu aksiyaya qoşulub karguzər, qovluq paylayan kimi olsa belə ora- bura qaçmağa, təmənnasız işləməyə ikiəlli razı olaram. Təki nəticəsi göz qabağında olsun, daha doğrusu qoxusu burnumuza gəlsin.